Βρισκόμαστε στο 2010 και όμως συμβαίνουν κάποια πράγματα που μας υπενθυμίζουν πως για κάποιους ανθρώπους δεν είναι όλα δεδομένα. Η υπόθεση που έχει στρέψει τα βλέμματα όλων πάνω της και πρόκειται για ένα περιστατικό άνευ προηγουμένου, δεν είναι άλλη από την «εξαφάνιση» των τεσσάρων παικτών της Βόρειας Κορέας και μάλιστα κατά τη διάρκεια των αγωνιστικών υποχρεώσεων της ομάδας τους στο Μουντάλ. Οι τέσσερεις παίκτες δεν είχαν δηλωθεί από τον προπονητή τους στην 23άδα πριν από το ματς με την Βραζιλία και έκτοτε οι φήμες άρχισαν να οργιάζουν.
Είναι γνωστό ότι το δικτατορικό καθεστώς που υπάρχει στην ασιατική χώρα είναι άκρως αυστηρό, σε βαθμό που δεν επιτρέπει στους πολίτες την έξοδό τους από τη χώρα… Λέγεται λοιπόν πως οι τέσσερεις ποδοσφαιριστές που αγνοούνταν από την περασμένη Τρίτη, αναζήτησαν πολιτικό άσυλο στην χώρα της Νότιας Αφρικής. Η ΦΙΦΑ πάντως έσπευσε να διαψεύσει αμέσως τις φήμες αυτές, ενώ και το τηλεοπτικό συνεργείο του «Associated Press» φαίνεται να την επιβεβαιώνει, αφού το απόγευμα «έπιασε» on camera τους τρεις από τους τέσσερεις αγνοουμένους μέσα στο λεωφορείο που μετέφερε την αποστολή της ομάδας. Το πιο πιθανό είναι μέσα στο λεωφορείο να βρισκόταν και ο τέταρτος…
Χθες πάντως η ομάδα της Βόρειας Κορέας ακύρωσε προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου, ενώ απαγορεύτηκαν σε όλους οι δηλώσεις… Όπως και να΄χει όμως, η κατάσταση που επικρατεί στην Βόρεια Κορέα, είναι λογικό να εξάπτει την φαντασία σε τέτοιες περιπτώσεις. Το γεγονός αυτό μάλιστα αποτελεί μια καλή αφορμή να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά και σε ανάλογα θέματα που έχουν να κάνουν με την προσωπική ελευθερία του κάθε ατόμου.
Μια κωμικοτραγική κατάσταση που αποκαλύφθηκε πρόσφατα, αποτελεί η… ενοικίαση από το δικτατορικό καθεστώς, Κινέζων υποστηρικτών της Βόρειας Κορέας σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, αφού όπως προαναφέραμε δεν είναι δυνατή για τους βορειοκορεάτες η έξοδος από τη χώρα τους. Υπάρχουν όμως πολύ χειρότερα από αυτό το γεγονός, τα οποία αφορούν την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων. Με αφορμή τη συμμετοχή της χώρας του στο Μουντιάλ, ένας Βορειοκορεάτης χαμηλόβαθμος αξιωματικός που πλέον ζει στη Βρετανία, δήλωσε στην εφημερίδα «Ιndependent» πως φοβάται για τη ζωή του και πως αν το καθεστώς τον ανακαλύψει θα τον σκοτώσει. Και σίγουρα στην ίδια θέση με τον «φυγά» της ιστορίας μας υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες… Προσπαθούν να επιβιώσουν καθημερινά ανησυχώντας για τη ζωή τους, ενώ οι… αποδράσεις δεν σταματούν, αφού πολλοί είναι αυτοί που αποφασίζουν να κάνουν πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα για να έρθουν στην Ευρώπη προκειμένου να ζήσουν ελεύθεροι.
Η εθνική ομάδα λοιπόν αυτής της χώρας αποτέλεσε αφορμή να έρθει το συγκεκριμένο ζήτημα ξανά στο προσκήνιο και προσωπικά ευελπιστώ πως όλη αυτή η δημοσιότητα που πήρε το γεγονός αυτό, θα αποδειχθεί ευεργετική για αυτό τον λαό που υποφέρει και για όσους βρίσκονται σε αυτή τη θέση. Η εθνική τους ομάδα άλλωστε με την τεράστια προσπάθεια που έκανε κόντρα στην μεγάλη Βραζιλία ήταν αυτή που έφερε ξανά έστω και για λίγο το χαμόγελο στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων. Αυτή η ομάδα που κάνει προπόνηση σε ένα δημόσιο γυμναστήριο (στην πρώτη της παρουσία σε Μουντιάλ το ’66 έκανε σε ένα εργοστάσιο χημικών)… Παρά τις όποιες αθλιότητες, τις οποίες αντιμετωπίζει, αυτή η ομάδα είναι μια όαση αισιοδοξίας μέσα στην μιζέρια της… Και σίγουρα τρανή απόδειξη του μεγαλείου του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα, που σκοπός του είναι φυσικά μνα ενώνει και όχι να χωρίζει, άσχετα αν πλέον αυτό το έχουμε ξεχάσει. Αυτή η ιστορία, η οποία συμβαίνει και επί των ημερών μας, αποτελεί και ένα μάθημα για όλους μας. Να μην σταματάμε ποτέ να προσπαθούμε για να πετύχουμε τον στόχο μας. Με όποιο μέσο μπορούμε. Να επιμένουμε, για το κοινό καλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου