Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Οι νικητές και οι ηττημένοι…


Τα παιδιά αυτά είναι η ζωντανή απόδειξη ότι είναι εντελώς ηλίθιο να φανατιζόμαστε για ένα σπορ, αντί να προσπαθήσουμε να το απολαύσουμε στην ουσία του, πέρα από κάθε ίχνος πώρωσης, η οποία κατ’ επέκταση δημιουργεί τη βία στα γήπεδα. Σε ποιους αναφέρομαι; Στην παρέα των πιτσιρικάδων Σέρβων που αποτελείται από τον Μίλος Τεόντοσιτς από πλευράς Ολυμπιακού και τον Νόβιτσα Βελίτσκοβιτς της Ρεάλ, μαζί με τον φίλο του και συμπαίκτη του στη «βασίλισσα», Άντε Τόμιτς.

Χθες ως γνωστόν οι δύο πρώτοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους δεύτερους στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για τον αγώνα των «ερυθρόλευκων» με την ισπανική ομάδα στο εναρκτήριο ματς της φετινής Ευρωλίγκα. Μέχρι εκεί όμως γιατί από τη στιγμή που ακούστηκε η κόρνα της λήξης οι τέσσερεις πρωταγωνιστές της ιστορίας μας δεν είχαν φυσικά να χωρίσουν τίποτα.


Μάλιστα, για να φτιάξει το κέφι των ηττημένων, ο «παλιός» Μίλος Τεόντοσιτς πήρε τον συμπαίκτη του, Μάρκο Κέσελι και τους άλλους δύο φιλοξενούμενους και τους έκανε μια βόλτα στη νυχτερινή Αθήνα… Γύρω στις δυόμιση μετά τα μεσάνυχτα ο δρόμος τους, τους έφερε και σε ένα από τα πιο γνωστά κλαμπ αισθησιακού περιεχομένου της πρωτεύουσας. Τα παιδιά του’ δωσαν και κατάλαβε (δεν θα μπω σε περεταίρω λεπτομέρειες- είπαμε), ενώ σιγοτραγούδησαν- όσο ήξεραν φυσικά- και κάποια από τα τραγούδια του Ολυμπιακού, όταν ο dj αποφάσισε να τιμήσει με αυτό τον τρόπο την παρουσία της παρέας στο μαγαζί.

Λίγο μετά τις τέσσερεις, αποχώρησαν χορτασμένοι όλοι μαζί, άγνωστο για πού, με την παρέα να φαίνεται πως είχε ήδη ξεχάσει τα αγωνιστικά, όντας έτοιμοι να απολαύσουν το ρεπό τους, αφού αύριο όλοι τους θα επιστρέψουν ξανά στις προπονήσεις για τη μακρά σεζόν που τους περιμένει.

Τόσο απλά και καθημερινά πράγματα, που μας δείχνουν πόσο ανόητο είναι να καθόμαστε και να τσακωνόμαστε για τέτοιου είδους πράγματα. Είναι σίγουρα ωραίο να βλέπεις τον κόσμο να υποστηρίζει με πάθος την ομάδα του, όμως όλα αυτά στα χρονικά πλαίσια που διαρκεί ένας αγώνας. Από κει και πέρα όλοι είμαστε άτομα που δεν έχουμε τίποτα να διαχωρίσουμε τίποτα, αλλά αντίθετα έχουμε πολλά να μοιραστούμε, ειδικά τις δύσκολες περιόδους όπως αυτή που διανύουμε, όπου χρειάζεται να επιστρατεύσουμε όλοι μας το αληθινό ομαδικό πνεύμα για να ανταπεξέλθουμε στις όποιες αντιξοότητες…

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Η ώρα των πρωταγωνιστών…

Κάποια στιγμή ήταν φανερό πως οι απειλές θα γίνονταν πράξη! Είδαν και αποείδαν στον ΠΣΑΚ ότι δεν γίνεται δουλειά και εν τέλει αποφάσισαν να προχωρήσουν σε ένα ελληνικού τύπου lock out, αφού οδηγήθηκαν σε μια επ’ αόριστο απεργία και έτσι το πρωτάθλημα της Α1 μπάσκετ πλέον είναι «στον αέρα».

 Μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον ΠΣΑΚ για την απόφασή του αυτή; Δεν το νομίζω. Ίσως κάτι τέτοιο έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό, αφού χρόνια τώρα κάποιοι άλλοι- υποτίθεται αρμόδιοι- παίζουν με τους κόπους και τους ιδρώτες των παικτών, οι οποίοι εν έτει 2010 δεν έχουν δεδομένη ούτε την ασφάλειά τους. Είναι πραγματικά λυπηρό να βλέπεις το άθλημα που έχει προσφέρει στην Ελλάδα τόσες μεγάλες επιτυχίες να βρίσκεται σε αυτό το χάλι, αλλά πώς να μην καταντήσει σε αυτή την κατάσταση από τη στιγμή που τα πλέον αρμόδια όργανα, ΕΟΚ και ΕΣΑΚΕ, αντιμετωπίζουν τις ομάδες ως συμβόλαια και μένουν αδρανείς τη στιγμή που βλέπουν τα 2/3 των ομάδων να βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο. Μάλιστα περιμένουν να φτάσουν τα πράγματα στα άκρα προκειμένου να ζητήσουν διάλογο με τους καλαθοσφαιριστές, μήπως μπορέσει να βρεθεί μια λύση στο σημερινό αδιέξοδο που έχουμε φτάσει. Κατά καιρούς, οι αρμόδιοι φορείς των ομάδων ζήτησαν να υπάρξουν αλλαγές στο υπάρχον ολιγαρχικό σύστημα, να συζητήσουν για τη βελτίωση σε «καυτούς» τομείς, όπως αυτός της διαιτησίας, αλλά τίποτα. Όχι ότι και αυτοί είναι άμοιροι ευθυνών γιατί ποτέ δεν βρήκαν μια κοινή γραμμή πλεύσης. Ο καθένας βάδιζε πάντα  με το δικό του προσωπικό συμφέρον. Και αυτό το συμφέρον δεν μπορεί να μπαίνει πάνω από κανέναν παίκτη.



Στην σημερινή συνάντηση με τους εκπροσώπους του ΠΣΑΚ μάλιστα ο κύριος Οικονομίδης υπογράμμισε πως θα υπάρξουν κυρώσεις αν δεν λήξει μέσα στην επόμενη εβδομάδα η απεργία. Οι ΚΑΕ απείλησαν ότι θα προχωρήσουν σε διακοπές συμβολαίων. Μάλιστα... Θα υπάρξουν κυρώσεις επειδή οι παίκτες ασκούν το συνταγματικό τους δικαίωμα. Ούτε στη χούντα τέτοια πράγματα. Αλλά αλήθεια γιατί τόση κάψα από τον κύριο Οικονομίδη ξαφνικά; Φοβάται αυτός και οι ομοιδεάτες του μήπως τους μαλώσουν από την ΕΡΤ; Ποιος είναι αυτός που κάνει κουμάντο πλέον; Και πως το κάνει αυτό το κουμάντο; Υπογράφοντας συμφωνίες που καθιστούν τους παίκτες όμηρους του συστήματός τους; Ο κύριος Βασιλακόπουλος με τόσα χρόνια πείρα και ευρωπαϊκές παραστάσεις δεν έχει να προτείνει κάτι ως πρόεδρος της ΕΟΚ πλέον; Για ποιο λόγο επέστρεψε δηλαδή; Για να επωμιστεί τον ρόλο της γλάστρας;  Μήπως μυρίστηκε μαγαζί γωνία; Λάθος.


Έφτασε η ώρα που όλοι αυτοί τόσο καιρό είχαν στήσει τεχνηέντως την ωραία τους κλίκα και νόμιζαν ότι είναι το ίδιο το μπάσκετ να κάνουν ένα  βήμα πίσω και να λογοδοτήσουν στους πρωταγωνιστές για την κατάσταση που επικρατεί. Να βρουν δραστικές λύσεις με γνώμονα το καλό του ελληνικού μπάσκετ και όχι την τσέπη τους. Μέχρι και οι δημοσιογράφοι- με εξαίρεση τους γνωστούς χρόνια βολεμένους- που ζουν από το άθλημα αυτό είναι στο πλευρό των αθλητών μέσα από επίσημη δήλωση της ΕΣΗΕΑ. Οι άνθρωποι αυτοί που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα την πραγματικότητα από μέσα. Οι άνθρωποι αυτοί που εδώ και καιρό έχουν μπει στο μάτι των προαναφερθέντων γιατί… έχουν μπει στα λημέρια τους και αυτό δεν τους αρέσει. Δεν αρέσει σε κάποιους να φέρνουν στο φως τις δουλειές τους. Θα αναγκαστούν όμως τώρα να το κάνουν θέλουν δε θέλουν. Είναι πλέον ώρα να αρχίσει το μπάσκετ στην Ελλάδα να παίζεται από τους πρωταγωνιστές και όχι από τους κομπάρσους.

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Παιχνίδι για γέλια...

Αναμφίβολα έχουμε δει και έχουμε ζήσει πολλές στιγμές ποδοσφαιρικού "μεγαλείου" στο ελληνικό πρωτάθλημα, όμως τη φετινή σεζόν έχει πραγματικά χαθεί το μέτρο. Από τις πρώτες κιόλας αγωνιστικές έχουν βγει τα "φτυάρια" και κάθε πλευρά ψάχνει κάθε τρεις και λίγο αφορμή για να πει το μακρύ και το κοντό της. Στο παιχνίδι έχουν μπει βέβαια για τα καλά και όλες οι οπαδικές φυλλάδες που δυστυχώς- και παρά την κρίση- χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται. Γράφει κάποια εφημερίδα λοιπόν κάτι ή λέει κάτι κάποιος "ειδικός" και αρχίζει το γαϊτανάκι. Έχουμε φτάσει λοιπόν στον Οκτώβριο και μπάλα δεν έχουμε δει για άλλη μια σεζόν και τα προβλήματα που ταλαιπωρούν τόσα χρόνια το άθλημα παραμένουν και διαιωνίζονται.

Και εντάξει, αν κάποιος έχει χιούμορ μπορεί να δει όλα αυτά τα αστεία που συμβαίνουν και να γελάσει. Όμως δυστυχώς βρισκόμαστε σε μια χώρα όπου... έχουμε τόσο υψηλό μορφωτικό επίπεδο που η πλειοψηφία των ατόμων που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, το έχουν βάλει στην κορυφή της πυραμίδας των ενδιαφερόντων τους και δεν γνωρίζουν τίποτα άλλο στην ζωή τους, γεγονός που κάνει όλη αυτή την κατάσταση επικίνδυνη. Γιατί όταν κάποιος διαβάσει κάτι σε μια εφημερίδα ή ακούσει κάτι από τα χείλη κάποιου "ειδήμονα" το κάνει "ευαγγέλιο" και για να το υπεραστισπτεί ένα Θεός ξέρει τι μέσα μπορεί να χρησιμοποιήσει. Και ακόμα πιο λυπηρό είναι το γεγονός ότι όλα αυτά λέγονται από ανθρώπους που υποτίθεται ότι γνωρίζουν πέντε πράγματα παραπάνω, όπως δημοσιογράφοι, πρόεδροι, προπονητές κ.ά. Άνθρωποι με "κύρος" και δύναμη.


Πρόσφατα συγκεντρώθηκαν αρκετοί από αυτούς τους κυρίους, με σκοπό να δοθεί τέλος σε αυτή την παρωδία, όμως αν και αρχικά είχε φανεί πως τα "βρήκαν ", ξαφνικά άρχισαν πάλι τα ίδια. Όμως θα πρέπει να βάλουν κάλα στο μυαλό τους αυτοί οι κύριοι ότι ο κόσμος που παρακολουθεί ποδόσφαιρο σε αυτή τη χώρα δεν έχει όρεξη για τέτοια παιχνιδάκια μεταξύ φίλων που κάνουν την... πλάκα τους και πως καταστάσεις όπως αυτές δημιουργούν τη βία εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.


Όσο λοιπόν αυτή η αρρωστημένη κατάσταση συνεχίζεται, άσπρη μέρα το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θα δει και όποτε οι ομάδες μας, μας εκπροσωπούν στην Ευρώπη και βρίσκονται αντιμέτωπες με κάποια σοβαρή ομάδα θα τρώνε πεντάρες και εφτάρες και θα λένε και "δόξα τω Θεώ". Και όσο αυτοί θα προσπαθούν να βρίσκουν ευφυολογήματα για να την "πουν" ο ένας στον άλλο, όλη η Ευρώπη θα γελάει με τα χάλια μας. Αντί λοιπόν να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, ας κοιτάξουν αυτοί οι κύριοι να βρουν έναν τρόπο να φτιάξουν πέντε πράγματα στο πρωτάθλημά μας αντί να ψάχνουν δικαιολογίες στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους. Γιατί στη ζωή ευτυχώς ή δυστυχώς κάθε πράξη έχει και ένα αποτέλεσμα και ότι κάνουν ττώρα κάποιοι, σύντομα θα το βρουν μπροστά τους. Και ο κόσμος που τώρα χρησιμοποιούν σαν "στρατιώτες" για να αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη θα στραφεί εναντίον τους και δεν θα τους αρέσει καθόλου.


Και όσοι παίρνουν στα σοβαρά το ελληνικό ποδόσφαιρο και φανατίζονται ας καταλάβουν ότι είναι θεατές σε ένα παιχνίδι παραγόντνων και μάναντζερ, από το οποίο πλουτίζουν λίγοι, οι οποίοι εκμεταλεύονται με τον καλύτερο τρόπο την "αρρώστια" κάποιων για την ομάδα τους. Δεν χρειάζεται λοιπόν να γίνονται και αυτοί συμμέτοχοι στο παιχνίδι αυτό. Γιατί χωρίς τον κόσμο όλοι αυτοί δεν έχουν καμία δύναμη στο χώρο του ποδοσφαίρου και οποιουδήποτε άλλου σπορ κατ' επέκταση.


Ακόμα και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, οι ποδοσφαιριστές, κουράζονται από τα όσα βλέπουν. Χαρακτηριστική έιναι η ατάκα του ποδοσφαιριστή του Πανιωνίου, Γιάννη Μανιάτη, ενός από τους πιο ελπιδοφόρους παίκτες που διαθέτουμε, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι "κάποιοι παίζουν με τον ιδρώτα μας". Ας δοθεί λοιπόν ένα τέλος σε αυτό το άθλιο παιχνίδι.