tag:blogger.com,1999:blog-3428156987659764732024-02-07T16:38:37.298-08:00Headbutt like ZidaneΜάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.comBlogger32125tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-69050958648297268902012-06-03T09:48:00.002-07:002012-06-03T09:48:38.858-07:00Έβγαλε γλώσσα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYiyM_BS6nL9P3ruUXoDKLNiVAU50irN1GNUXeMffb-N_fl7A7gV6h-GWdylMtpl94rY6Wv7bMkiBgAzKVQbI96nzqcuuJ6Mv389aetLVGTD0ugPup729buY-c4fYayTM9UY-_KbFZciM/s1600/bill-400x245.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYiyM_BS6nL9P3ruUXoDKLNiVAU50irN1GNUXeMffb-N_fl7A7gV6h-GWdylMtpl94rY6Wv7bMkiBgAzKVQbI96nzqcuuJ6Mv389aetLVGTD0ugPup729buY-c4fYayTM9UY-_KbFZciM/s320/bill-400x245.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Μετά από δεκαπέντε χρόνια αφλογιστίας, μετά από δεκαπέντε χρόνια χωρίς μεγάλο τίτλο, μετά τόσες απογοητεύσεις, ο Ολυμπιακός είναι ξανά πρωταθλητής Ελλάδας στο μπάσκετ.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Μοιάζει σχεδόν σαν ψέμα. Ακόμα κι ο πιο σκληροπυρηνικός οπαδός των ερυθρολεύκων θα χρειαστεί αρκετό καιρό για να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έχει συμβεί.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Δεν είναι δα και λίγο αυτό που συνέβη. Ο Ολυμπιακός έριξε από τον θρόνο την, κατά γενική ομολογία, καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη την τελευταία εικοσαετία. Αλλά ακόμα πιο αξιοθαύμαστο είναι το πώς συνέβη. Γιατί συνέβη σχεδόν από το πουθενά.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Όταν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι είδαν ότι τα ηχηρά ονόματα και οι ακριβοπληρωμένες μεταγραφές δεν απέδωσαν, αποφάσισαν να χτίσουν την ομάδα ξεκινώντας πάλι από την αρχή. Οι πρόεδροι του Ολυμπιακού έδωσαν το ελεύθερο σε έναν εκ των κορυφαίων ευρωπαίων προπονητών, να φτιάξει μια νεανική ομάδα, με στόχο να παίξει ελκυστικό μπάσκετ και χωρίς καμία πίεση, να προσπαθήσει για το καλύτερο δυνατό. Ούτως ή άλλως, ασχέτως αποτελέσματος, κανείς δεν θα έριχνε ευθύνες σε αυτούς τους παίκτες εάν τα πράγματα δεν πήγαιναν κατ’ ευχή.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Ωστόσο, αυτό αποδείχθηκε πως ήταν και το κλειδί. Χωρίς την πίεση του κόσμου του, που τόσα χρόνια ξόδεψε κάθε ίχνος υπομονής, περιμένοντας μια μεγάλη διάκριση από τους ερυθρόλευκους, οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος αποδείχθηκεε πως είναι ο μάγος του mentality, είχαν την «ελευθερία» να δουλέψουν απερίσπαστοι βήμα-βήμα, μέρα-μέρα, για… ότι βγει.</div>
<div class="ezAdsense adsense adsense-midtext" style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Και βγήκε. Γιατί αυτή η ελευθερία έλυσε τα χέρια και τα πόδια των παικτών. Τους μεταμόρφωσε στην κυριολεξία. Είδαμε παίκτες όπως ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου, ο Σλούκας ή ο Μάντζαρης να μετατρέπονται από παγκίτες σε βασικούς πυλώνες της ομάδας. Παίκτες όπως ο Άντιτς, ο Χάινς, ο Γκετσεβίτσιους ή ο… πειραγμένος Κέσελ του τελευταίου μήνα, να μετατρέπονται από ρολίστες μικρομεσαίων ομάδων, σε παίκτες ικανούς να ανταπεξέλθουν στο κορυφαίο επίπεδο. Είδαμε όλους τους ξένους της ομάδας να παίζουν με τέτοιο πάθος, λες και μεγάλωσαν στην Κοκκινιά. Σε αυτούς προστίθενται οι Ντόρσεϊ και Λο που αναμφισβήτητα αποτελούν τις κορυφαίες χειμερινές μεταγραφές στην ιστορία του Ολυμπιακού (και μην ξεχάσουμε πως ειδικά ο Ντόρσεϊ έφτασε στο Λιμάνι εν μέσω… μουρμουρητών) και- δένοντας τάχιστα στον κορμό της ομάδας- η συμβολή τους στην μεταμόρφωση αυτή των Πειραιωτών μετά τα μέσα της χρονιάς ήταν τεράστια.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Αυτή η ελευθερία απέβαλε και τον φόβο των παικτών. Αυτόν τον δισταγμό που εμφανίστηκε στο παρκέ ουκ ολίγες στιγμές. Μερικές από αυτές πολύ καθοριστικές. Όπως τότε στο Βερολίνο που ο Γκριρ αντί να σουτάρει το τρίποντο της νίκης προτίμησε να πασάρει στον εξασθενημένο από τον πυρετό, Μπουρούση. Ή τότε που ο Άκερ προτίμησε το λέι απ, αντί να καρφώσει την μπάλα στην μπασκέτα του ΟΑΚΑ, με το γνωστό αποτέλεσμα. </div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Τώρα είδαμε μέτριους σουτέρ, να σουτάρουν λες και είναι τα μεγαλύτερα “πιστόλια” της Ευρώπης. Είδαμε να μετατρέπονται σε αρχισκόρερς, παίκτες που δεν γράφονταν ούτε στις στατιστικές κατηγορίες μέχρι πριν λίγο καιρό. Ακόμα κι ο τελευταίος παίκτης που έμπαινε στο παρκέ δεν φοβόταν να πάρει πάνω του καθοριστικές επιθέσεις. Αλλά και στο αμυντικό κομμάτι ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε πιο αποφασιστικός. Και σίγουρα ένα από τα βασικά κλειδιά της επιτυχίας αυτής ήταν η ανάδειξη αυτής της ομάδας σε κορυφαία της Ευρώπης στο κομμάτι των επιθετικών ριμπάουντ. Ίσως αυτή να ήταν και το μεγαλύτερο από όλα τα φετινά επιτεύγματα του Ντούσαν Ίβκοβιτς στο καθαρά τεχνικό κομμάτι.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Από την άλλη, αυτός ο φόβος και ο δισταγμός θα έλεγε πως μεταφέρθηκε για έναν ανεξήγητο λόγο στους παίκτες του Παναθηναϊκού. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε το φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης. Όπου όλα πήγαν στραβά για τους πράσινους, οι οποίοι είδαν τον αιώνιο αντίπαλο να κάνει πράγματα και θάματα, φτάνοντας μέχρι την ηρωική κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Σα να τρόμαξε αυτό το επίτευγμα των ερυθρολεύκων, τους παίκτες του Ομπράντοβιτς.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Κι ενώ, στη σειρά των τελικών ο Ολυμπιακός, με κεκτημένη ταχύτητα από την Πόλη, έβγαλε απίστευτη ενέργεια και πάθος μέσα στο παρκέ, δείχνοντας στον μεγάλο του αντίπαλο τις ορέξεις του από πολύ νωρίς, οι παίκτες του τριφυλλιού εμφάνισαν αδυναμίες τις οποίες είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε από τους Πειραιώτες. Έλλειψη καθαρού μυαλού, πολλά λάθη και διστακτικότητα έγιναν κακιά συνήθεια στους πράσινους, με αδικαιολόγητη συχνότητα για την εμπειρία και την κλάση τους.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Δεν πιστεύω ότι η ηλικία κάποιων παικτών έπαιξε ρόλο. Θα έλεγα μάλιστα πως ο τρόπος που ο Ζοτς διαχειρίστηκε την ικανότητα των πολύπειρων αυτών παικτών στο να φέρνουν εις πέρας ακόμα και τις πιο δύσκολες αποστολές, ήταν ο μόνος λόγος που η σειρά οδηγήθηκε σε πέντε παιχνίδια και δεν τελείωσε νωρίτερα. Σε συνδυασμό βέβαια με την επιπολαιότητα του νεαρού της ηλικίας των περισσότερων ερυθρολεύκων και την ανικανότητά τους να διαχειριστούν ένα αποτέλεσμα σε μια έδρα όπως αυτή του Παναθηναϊκού, ειδικά από την στιγμή που επρόκειτο για αγώνες δίχως αύριο για τον τέως πρωταθλητή Ευρώπης και Ελλάδας.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Κάπως έτσι συνέβη αυτό που στην αρχή της χρονιάς έμοιαζε ακατόρθωτο. Με τον Ολυμπιακό να παίζει μετά από χρόνια ως Ολυμπιακός. Ως την ομάδα που ο κόσμος της έχει συνηθίσει να βλέπει πρώτη σε όλα τα σπορ εντός των συνόρων. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι φέτος ακόμα και οι διαιτητές αντιμετώπισαν με διαφορετικό τρόπο τους ερυθρόλευκους, συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια. Φυσικά κανέναν ρόλο δεν έπαιξε η διαιτησία, στο τελικό 3-2 της σειράς των τελικών, ωστόσο είδαμε τις σφυρίχτρες να σφυρίζουν με μεγαλύτερο σεβασμό για τους φετινούς πρωταθλητές από ότι είχαμε συνηθίσει.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Μέσα σε συνθήκες απόλυτης αταραξίας, οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς, κατάφεραν να βελτιώνονται συνεχώς μέσα από τις προπονήσεις και να σκληραγωγούνται μέσα από τα παιχνίδια έφτασαν σε ένα αλησμόνητο νταμπλ.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Έκλεισαν με τον ιδανικό τρόπο μια χρονιά, την οποία θα πρέπει όλοι οι φίλοι του μπάσκετ να γράψουν σε DVD, γιατί αποτελεί σεμινάριο. Η ομάδα αυτή παρέδωσε μαθήματα… μετάλλου. Είναι το απόλυτο παράδειγμα της ομάδας που μόνο με αδιάκοπη προσπάθεια φτάνει στην κορυφή. Αλλά είναι και ένα μάθημα για όλους τους Έλληνες φιλάθλους, οι οποίοι στην πρώτη αποτυχία έχουν μάθει να τα χώνουν στους παίκτες και να ψάχνουν συνεχώς για υπαίτιους. Καιρός λοιπόν να δουν πως όταν αφήνεις χώρο σε κάποιον να εξελιχθεί, χωρίς πίεση και κατά συνέπεια, άγχος, φόβο δισταγμό, μπορεί να κάνει θαύματα…</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">
Για το φινάλε θέλω να αναφερθώ στον Βασίλη Σπανούλη (και για τον οποίο σκοπίμως δεν αναφέρθηκα νωρίτερα, γιατί είναι ένα άρθρο μόνος του), για τον οποίο η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό ήταν ένα στοίχημα. Σήμερα δικαιώθηκε. Όχι δεν δικαιώθηκε στην Κωνσταντινούπολη, γιατί αν έχανε από τον Παναθηναϊκό το πρωτάθλημα θα το έφερε βαρέως και η τεράστια ευρωπαϊκή επιτυχία θα μετριαζόταν. Ναι, παράδειγμα προς μίμηση η προσπάθεια των πιτσιρικάδων του Ολυμπιακού και ο πρωτόγνωρος αλτρουισμός των ξένων του, ωστόσο ένα πολύ μεγάλο μερίδιο αυτής της επιτυχίας ανήκει σε αυτόν, στον φυσικό της ηγέτη. Η κίνησή του να βγάλει την γλώσσα επιδεκτικά προς τους πρώην συμπαίκτες του μετά από ένα μεγάλο τρίποντο ήταν χαρακτηριστική. Με την καθοδήγηση του Kill Bill όλη τη χρονιά έβγαλε γλώσσα μαζί του ολόκληρος ο Ολυμπιακός. Κι όταν κάποιος βγάζει γλώσσα, φυσικό είναι να περιμένει απάντηση. Πλέον οι αιώνιες κόντρες στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν θα είναι ποτέ οι ίδιες. Αναμένουμε την απάντηση λοιπόν και προσβλέπουμε στα καλύτερα που έρχονται…</div>
</div>Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-86946966840676799682011-06-12T21:19:00.000-07:002011-06-12T21:23:35.111-07:00Ο Ντιρκ, το Ντάλας και το δαχτυλίδι…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal">Αν δεν ήσουν κάτοικος του Μαϊάμι και φανατικός υποστηρικτής των Χιτ, σου αρέσει το μπάσκετ και παρακολουθούσες τους τελικούς του ΝΒΑ, νομίζω ότι ανυπομονούσες για ένα μόνο πράγμα. Να δεις τον Ντιρκ Νοβίτσκι και την παρέα του να σηκώνουν το πρώτο τους τρόπαιο στην καριέρα τους και πρώτο τίτλο στην ιστορία των Μάβερικς.</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Προς τέρψιν, λοιπόν, όλων, η ομάδα του μεγάλου Γερμανού νίκησε για τέταρτη φορά τις «φωτιές» του Μαϊάμι και μέσα στο σπίτι τους πήρε την πολυπόθητη «κούπα», γράφοντας ιστορία με χρυσά γράμματα. Σε μια σειρά τελικών που θα κάνουμε πολύ καιρό να ξεχάσουμε ο Νοβίτσκι έδειξε χαρακτήρα και δεν λύγισε από το βάρος του αουτσάιντερ, αλλά έχοντας όλες τις πιθανότητες εναντίον του, έκανε αυτό που στην αρχή της χρονιάς ίσως φαινόταν αστείο. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUAxEjVqQstyeJN176ivmNnwl-f3noxdTWSdOdetw8vE9EIKvjlf_Jow4nRYJEi23vndZVAldQaj7deyGN2y8fP_A50VxG96C3kDP9EQVZCquCcgMU-poxDdZo6j0RV8gAi7HMhBoaZCI/s1600/Nowitzki_MVP.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUAxEjVqQstyeJN176ivmNnwl-f3noxdTWSdOdetw8vE9EIKvjlf_Jow4nRYJEi23vndZVAldQaj7deyGN2y8fP_A50VxG96C3kDP9EQVZCquCcgMU-poxDdZo6j0RV8gAi7HMhBoaZCI/s320/Nowitzki_MVP.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Πραγματοποιώντας εμφανίσεις- χάιλαιτ σε όλη την διάρκεια των πλέι οφ και έχοντας πριν «σκουπίσει» τους πρωταθλητές Λέικερς του Κόμπε Μπράιναντ ξεκίνησε με μειονέκτημα έδρας μια σειρά τελικών, έχοντας να αντιμετωπίσει το απόλυτο φαβορί από το ξεκίνημα της σεζόν, την ομάδα των <span lang="EN-US">Big</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Three</span>. Την ομάδα του «Βασιλιά» Λεμπρόν Τζέιμς, του Ντουέιν Ουέιντ και του Κρις Μπος. Και όμως από το πρώτο κιόλας ματς ο Ντιρκ έδειξε ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει. Έχασε το πρώτο ματς, όμως ήταν αυτός που σχεδόν μόνος του γύρισε ένα ματς που οχτώ λεπτά πριν το τέλος έμοιαζε χαμένο, με το Ντάλας να χάνει με δεκαπέντε πόντους, κάνοντας το μπρέικ. Και όταν πάλι το Μαϊάμι άλωσε την έδρα των Μάβερικς, κάνοντας το 2-1 στην σειρά και με τον Νοβίτσκι να αστοχεί στο καθοριστικό σουτ που θα μπορούσε να στείλει το ματς στην παράταση, ο Γερμανός δεν το έβαλε κάτω. Όχι μόνο έβγαλε όλο το τέταρτο ματς με γρίπη, αλλά ήταν και αυτός που πήρε την ομάδα του από το χέρι και την οδήγησε στην ισοφάριση και στην συνέχεια στο 3-2. <o:p></o:p><br />
<br />
</div><div class="MsoNormal"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCAn_XJIawg-yCdNGlY6VDOqGhpmtHjkXHiasaz7n7NUyX7mdTPXYJVPjj5-ocKJO7JCQibbo56VFOMzy0S5CqyXummC4ZW43H5hlVNW7vE-oTda-bmaNpTGydoDvPXp2QyAeChkCbsww/s1600/dallas-mavs-526-3-061211.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="159" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCAn_XJIawg-yCdNGlY6VDOqGhpmtHjkXHiasaz7n7NUyX7mdTPXYJVPjj5-ocKJO7JCQibbo56VFOMzy0S5CqyXummC4ZW43H5hlVNW7vE-oTda-bmaNpTGydoDvPXp2QyAeChkCbsww/s320/dallas-mavs-526-3-061211.jpg" width="320" /></a></div><br />
</div><div class="MsoNormal">Με τον Λεμπρον μάλιστα να έχει μείνει από καύσιμα, ειδικά στα κρίσιμα σημεία των τελικών και τους υπόλοιπους Χιτ να αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το αμυντικό παιχνίδι των Μαβς, θα περίμενε κανείς μια αντίδραση από το Μαϊάμι, από την στιγμή μάλιστα που η σειρά επέστρεφε για να ολοκληρωθεί στο σπίτι τους. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε ποτέ. Οι Μάβερικς απέδειξαν ότι τα χρόνια και τα προγνωστικά δεν παίζουν μπάσκετ, παρά μόνο οι ομάδες. Και στο παρκέ του γηπέδου υπήρχε μόνο μια ομάδα. Τι και αν ο Νοβίτσκι «έσπασε» τα καλάθια στο πρώτο ημίχρονο. Τι και αν οι Χιτ προσπαθούσαν με κάποια ξεσπάσματα των αστεριών τους να μείνουν ζωντανοί. Την κρίσιμη στιγμή ο Ντιρκ ήταν παρών, όπως πάντα όταν το ματς πλησιάζει προς το τέλος του και είναι η στιγμή για τους μεγάλους παίκτες. «Ζεστός» και έχοντας και την τεράστια βοήθεια των συμπαικτών του. Πώς να το χάσει λοιπόν; <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3RiijzRVZQYpcNDip0UqRCQ1pDS7fJYHg4LGsfIjsk20VFBEfDV4GvogzslipzRLIp6wimW-Q79N8ONOkd4PFVdTgajuwb1FsO7oO16szyhsauRiZoK-9FhySVfzKdDo1uAhifNLRk80/s1600/Mark%252BCuban.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3RiijzRVZQYpcNDip0UqRCQ1pDS7fJYHg4LGsfIjsk20VFBEfDV4GvogzslipzRLIp6wimW-Q79N8ONOkd4PFVdTgajuwb1FsO7oO16szyhsauRiZoK-9FhySVfzKdDo1uAhifNLRk80/s320/Mark%252BCuban.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Το τελικό 105-95 του έκτου τελικού ήταν το φινάλε μιας ονειρεμένης σειράς. Μιας σειράς τελικών που θα μείνει στην ιστορία. Μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία του αθλήματος ήταν μέσα στο παρκέ σε αυτούς τους τελικούς. Νοβίτσκι, Τζέιμς, Ουέιντ, Μπος, Κιντ. Για τον Γερμανό των τόσων ατομικών διακρίσεων, ήρθε επιτέλους και το πολυπόθητο δαχτυλίδι που ολοκληρώνει με τον ιδανικό τρόπο το παζλ της τεράστιας καριέρας του. Ο Ουέιντ έχασε την ευκαιρία να κάνει το δύο στα δύο σε τελικούς απέναντι στους Μάβερικς, ενώ ο Λεμπρον έχασε για ακόμα μια φορά σε τελικούς. Σίγουρα και τους δύο, όπως και τον Μπος θα τους ακολουθεί για καιρό αυτή η ήττα, μέχρι τουλάχιστον να καταφέρουν αυτό που για πολλούς μοιάζει θέμα χρόνου. Όπως και να ‘ χει πάντως η συντριβή τους από τον Ντιρκ και την αρμάδα του αποτελεί πληγή στην κατά τα άλλα λαμπρή καριέρα τους. Ο Τζέισον Κιντ επίσης αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Βασικός και αναντικατάστατος στα 38 του και έχοντας χάσει δύο τελικούς στο παρελθόν, ήρθε σε αυτά τα παιχνίδια για να κάνει μερικά από τα πιο μεστά παιχνίδια της καριέρας του. Δημιουργία, εξαιρετική άμυνα, κρίσιμα καλάθια, τα έκανε όλα και συνέφερε, δείχνοντας περίτρανα πως το μπάσκετ δεν ξεχνιέται και δίκαια αξίζει να συγκαταλέγεται μέσα στα καλύτερα πλέι μέικερ όλων των εποχών.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Μιλώντας όμως για παίκτες μεμονωμένα και όχι για την ομάδα του Ντάλας χάνεις την ουσία. Και η ουσία είναι πως αυτή η ομάδα αποτελεί τρανό δείγμα του μεγαλείου του ομαδικού αθλητισμού, ο οποίος δεν χωρά βεντετισμούς και μπορεί να κάνει και τους ειδικούς να μοιάζουν με τον τελευταίο παίκτη του στοιχήματος. Η ομάδα του Ρικ Καρλάιλ στηρίχθηκε σε ένα σύνολο που το χαρακτήρισαν «γερόντια», όμως έδειξε την οξυδέρκεια και την αποτελεσματικότητα που άλλοι θα χρειαστούν πολύ καιρό για να την φτάσουν. Και μάλιστα καλά θα κάνουν να μιμηθούν αυτά τα γερόντια αν θέλουν να βελτιώσουν κάτι από το παιχνίδι τους στο μέλλον… Ακόμα και όταν ο μεγάλος Ντιρκ Νοβίτκσι «κόλλαγε» πάντα υπήρχε κάποιος στην πλάτη του για να τον καλύψει. Είτε ήταν βασικός, είτε προερχόταν από τις τελευταίες θέσεις του πάγκου. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC94yliZk7nOvJvHm_bnJswsyHbc0kpdjd_PSyUJcFZy0AAGVzvHWi3Ro98wFKovfhlp0BMfK16lDye2GKma-zvziIrnCKsXze5SXqzVOABaB3BVxOSGjLE6oDsyw-0oo0Sf1iAwos-6w/s1600/Dirk%252BNowitzki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC94yliZk7nOvJvHm_bnJswsyHbc0kpdjd_PSyUJcFZy0AAGVzvHWi3Ro98wFKovfhlp0BMfK16lDye2GKma-zvziIrnCKsXze5SXqzVOABaB3BVxOSGjLE6oDsyw-0oo0Sf1iAwos-6w/s320/Dirk%252BNowitzki.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Αυτό είναι που κάνει ακόμα πιο ξεχωριστή την επιτυχία της ομάδας αυτής. Έχουμε πολλά χρόνια να δούμε στο ΝΒΑ ομάδα με τέτοιο πλουραλισμό, τέτοιο πάθος και τέτοια μαχητικότητα για τη νίκη μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Αλλά και τόσο καλή ομαδική λειτουργία, που ξέρει ποια είναι τα κενά της και κάνει το καλύτερο δυνατό για να τα καλύψει, που συνδυάζει την ικανότητα με το μυαλωμένο παιχνίδι. Αυτοί ήταν οι Ντάλας Μάβερικς του Ντιρκ Νοβίτσκι που αν και ήταν ο καλύτερος, δεν έβαλε στιγμή τον εαυτό του πάνω από την ομάδα. Αυτό είναι το μεγαλείο τους. Πρωταθλητές και πολυτιμότερος παίκτης πανάξια και μακάρι να δούμε και άλλα παρόμοια παραδείγματα στο μέλλον. <span lang="EN-US">K</span>όντρα στους <span lang="EN-US">Big</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Three</span><span lang="EN-US"> </span>και σε άλλους <span lang="EN-US">Big</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Three</span>… Γιατί τότε είναι που φαίνονται οι σπουδαίοι!<o:p></o:p></div></div>Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-22562124224158766172011-05-15T11:58:00.000-07:002011-05-15T11:59:43.675-07:00Φοβού τους… αποκλεισμένους!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;">Πριν την έναρξη του φετινού τελικού Κυπέλλου στο Μπάσκετ ανάμεσα στους δύο «αιωνίους» υπήρχε ξεκάθαρο φαβορί. Μην τα ξαναλέμε… Λίγο η κεκτημένη ταχύτητα με την οποία ερχόταν ο Παναθηναϊκός από την Βαρκελώνη, λίγο οι σημαντικές απώλειες του Ολυμπιακού και μπλα, μπλα, μπλα… είχαν δώσει στους «πράσινους» την </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;">pole</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;">position</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;">. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 21px; line-height: 24px;">Όταν όμως στο παρκέ βρίσκονται δύο από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη- αν όχι οι κορυφαίες- ποτέ δεν μπορεί ο μέσος φίλαθλος που βλέπει το ματς να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Όλα είναι ρευστά μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο… </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;">Για να περάσουμε όμως στο δια ταύτα, σήμερα υπήρχε μεγάλος νικητής και αυτός ήταν ο Ολυμπιακός. Όχι βέβαια γιατί πήρε κανέναν σούπερ τίτλο, αλλά γιατί κέρδισε πολλά άλλα πιο σημαντικά. Κατ’ αρχάς κέρδισε- καθαρά και δίκαια- τον, μόλις λίγες μέρες πριν εστεμμένο, πρωταθλητή Ευρώπης. Πράγμα που, κατά την γνώμη μου, αποτελούσε μονόδρομο για τους «ερυθρόλευκους» πριν από την έναρξη του αγώνα. Και αυτό γιατί όλοι γνώριζαν ότι για την ομάδα του Ομπράντοβιτς μια επικείμενη ήττα θα πέρναγε… στα ψιλά μετά από την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης. Για τον Ολυμπιακό όμως ενδεχόμενη ήττα θα σήμαινε ένδειξη συμπτωμάτων παλαιότερων χρόνων. Θα σήμαινε πισωγύρισμα...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT46aSDsT8Km4nMKcJMOh-t4TvMMv8Dmewz8zTIZLQGk3OoAxmPLNOyPKQQJMXupZko2KbL1s4yW4YQ4Yu-Vo0NT2BrzbSucIUF5mVPB1J7YSAVmlh4Hizq8MKVvMgQzg5w3eOkg_25fs/s1600/olympiakkypellomesabasket1505_EXW_xl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT46aSDsT8Km4nMKcJMOh-t4TvMMv8Dmewz8zTIZLQGk3OoAxmPLNOyPKQQJMXupZko2KbL1s4yW4YQ4Yu-Vo0NT2BrzbSucIUF5mVPB1J7YSAVmlh4Hizq8MKVvMgQzg5w3eOkg_25fs/s320/olympiakkypellomesabasket1505_EXW_xl.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;">Κυρίως γιατί μετά τον απρόσμενο αποκλεισμό του από το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα, το μόνο που του απέμεινε για αν σώσει την χρονιά ήταν οι «εγχώριοι» τίτλοι. Το Κύπελλο λοιπόν έγινε μια γρήγορη αγχολυτική δόση, την στιγμή που πιθανή απώλειά του θα έκανε τα πόδια των παικτών ακόμα πιο βαριά για τη συνέχεια. Τη συνέχεια μιας χρονιάς που ξεκίνησε με πολλές φιλοδοξίες.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;">Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Αντίθετα, οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς έβγαλαν στο παρκέ όλο τους το πάθος για την κούπα, από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, καταφέρνοντας να επιβάλουν τον δικό τους ρυθμό στον τελικό. Βέβαια το πάθος πολλές φορές γίνεται αιτία για επιπόλαια λάθη, τα οποία δεν έλειψαν από την ομάδα του Πειραιά, όμως εν τέλει δεν αποδείχθηκαν μοιραία. Το πάθος λοιπόν και η θέληση υπερίσχυσαν των όποιων τακτικών έβγαλε από το… καπέλο του ο «Ζοτς» στην προσπάθειά του να «κλέψει» το ματς και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έφτασε στην τρίτη του φετινή νίκη σε ισάριθμα ματς κόντρα στον μεγάλο του αντίπαλο. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0HpnIYHTjINaNoEFn9HoPd3prZMSUjhWxKsP17Qmn8UoguLgmn_JJYhFG-U9vakBMF5FAvwJl-dyFkLvnJ4vmQKpK18lqwf5n01I9So2Sc666UqySozIJCPUWFVwFhX_qs1ikRfV34-Q/s1600/olympiakkypellomesabasket1505_m.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0HpnIYHTjINaNoEFn9HoPd3prZMSUjhWxKsP17Qmn8UoguLgmn_JJYhFG-U9vakBMF5FAvwJl-dyFkLvnJ4vmQKpK18lqwf5n01I9So2Sc666UqySozIJCPUWFVwFhX_qs1ikRfV34-Q/s1600/olympiakkypellomesabasket1505_m.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;">Κάτι που αποτελεί μάλλον και το μόνο στοιχείο που είναι ικανό να προβληματίσει τους υποστηρικτές του «τριφυλλιού» και το οποίο αποτελεί το σημείο εκκίνησης για το υπόλοιπο της σεζόν, μέχρι την ανάδειξη του πρωταθλητή. Γιατί όπως και να’ χει, τρεις απανωτές νίκες κόντρα στον κάτοχο της Ευρωλίγκα, είναι από μόνο του ένας λόγος για να περηφανεύεται κανείς. Χωρίς όμως να φτάνει σε σημεία έπαρσης πέραν του δέοντος, γιατί τα ζόρικα τώρα αρχίζουν και, ως γνωστόν, καλύτερα γελάει όποιος γελάει τελευταίος. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;">Και επειδή σίγουρα καμιά ομάδα δεν θέλει να κλείσει τη χρονιά με σκυμμένο το κεφάλι, θα πρέπει να στρωθούν και οι δύο στην δουλειά γιατί ο τίτλος του πρωταθλητή σίγουρα θα κριθεί στις λεπτομέρειες. Ένας τίτλος, ο οποίος βγάζει, στις συνειδήσεις των φιλάθλων τουλάχιστον, τον «άτυπο» νικητή της χρονιάς… Αν ο Παναθηναϊκός πάρει και τον δεύτερο μεγάλο τίτλο της χρονιάς, αναδεικνύεται μεγάλος νικητής και με διαφορά. Αν όμως ο Ολυμπιακός κάνει το νταμπλ, όσο και να υπάρχει το… μαξιλαράκι της Ευρωλίγκας, αυτό δεν θα αρέσει σε κανέναν φίλο των «πρασίνων»... Ποιος θα κάνει το… 2-1 λοιπόν; Θα το ξέρουμε σε λίγο καιρό. Το καλό πάντως τώρα αρχίζει!<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG8NsCNL3SfzyfssjvF0VgbC0zlzfqDtnPx8nuBh2pQhO15BJ2wa40jP9JUf7_Z3zEMrLhwzB4KiUknSCetirQmzFxRW4f34PD9ailR3acAyH4C-qJoKWU2Jy89s7iaaMI3vBVvjmf3c0/s1600/osfp_aponomi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG8NsCNL3SfzyfssjvF0VgbC0zlzfqDtnPx8nuBh2pQhO15BJ2wa40jP9JUf7_Z3zEMrLhwzB4KiUknSCetirQmzFxRW4f34PD9ailR3acAyH4C-qJoKWU2Jy89s7iaaMI3vBVvjmf3c0/s320/osfp_aponomi.jpg" width="320" /></a></div><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt; line-height: 115%;">Υ.Γ.: Μπράβο σε όλους τους φιλάθλους που βρέθηκαν στο γήπεδο. Είναι κάπως μίζερο να λέμε μπράβο στα αυτονόητα, ωστόσο μια επιβράβευση ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Το αντίθετο θά’ λεγα. Κρίμα που πρέπει να πάει… στον διάολο η τιμή του εισιτηρίου για να δούμε ένα ματς χωρίς καραγκιοζιλίκια… <o:p></o:p></span></div></div>Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-18814437049093470202011-05-08T10:22:00.000-07:002011-05-08T15:07:34.579-07:00Seis veces campeón<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 18px;">Την ιστορία την γράφουν οι μεγάλοι άνδρες. Όπου μεγάλοι, ο λόγος γίνεται για το μέγεθος της αξίας τους φυσικά. Όταν μάλιστα πρόκειται για μια ομάδα που απαρτίζεται κατά κόρον από τέτοιους άνδρες, τότε αυτόματα γίνεται το αδιαφιλονίκητο φαβορί.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"> </span><br />
<div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ως φαβορί πήγε λοιπόν στην Βαρκελώνη και ο Παναθηναϊκός για να διεκδικήσει την έκτη ευρωπαϊκή «κούπα» στην ιστορία του, κατόρθωμα το οποίο θα τον καθιστούσε τον απόλυτο άρχοντα του θεσμού από τις απαρχές του. Απέναντι σε μια τόσο μεγάλη πρόκληση, σιγά μην άφηνε ο Διαμαντίδης και η παρέα του να πάει στα σκουπίδια αυτή η ευκαιρία. <o:p></o:p></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG3E1rYZ44Vjhcg3vap2cotTgbE4oSACXRfVIzir_c6gyg2S8aZ8_z7vp4ccBUbplpGoNwNGy5Xu2Adk3Yx5OspoAciEFiF03A5eNl3aYFARkuUdIEgkyWZZX2VnRbMMQ99vZs41myF1w/s1600/6starkourk%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG3E1rYZ44Vjhcg3vap2cotTgbE4oSACXRfVIzir_c6gyg2S8aZ8_z7vp4ccBUbplpGoNwNGy5Xu2Adk3Yx5OspoAciEFiF03A5eNl3aYFARkuUdIEgkyWZZX2VnRbMMQ99vZs41myF1w/s320/6starkourk%25282%2529.jpg" width="320" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 18px;">Αφού στον ημιτελικό απέκλεισε την Σιένα, η οποία εξέπληξε όλη την μπασκετική Ευρώπη, αποκλείοντας τον φιναλίστ της περσινής σεζόν, Ολυμπιακό, στα προημιτελικά, δεν θα «κώλωνε» μπροστά στην πολύ υποδεέστερη Μακάμπι, η οποία μάλλον θα πρέπει να είναι υπέρ το δέον ευχαριστημένη και μόνο από τη συμμετοχή της σε αυτόν τον τελικό.</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"></span><br />
<div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Οι ισραηλινοί σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του αγώνα ακολουθούσαν του «πράσινους» στο σκορ και η διαφορά θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη αν η παίκτες του Μπλατ δεν έβαζαν και τα μακρινά σουτ. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Αν και η χρονιά δεν ξεκίνησε καλά για την ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο οποίος έχασε για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω τραυματισμού τον Μάριτς και γνώρισε δύο φορές την ήττα από τον «αιώνιο» στο πρωτάθλημα, ήρθε αυτή η μεγάλη επιτυχία για να «σβήσει» όλα τα προηγούμενα. <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Αυτό που μένει είναι να δούμε πως θα τελειώσει αυτή η χρονιά για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος διεκδικεί άλλους δύο τίτλους εντός των συνόρων και απέναντί του θα βρει έναν «διψασμένο» για τίτλο Ολυμπιακό. Από την πλευρά του οι «ερυθρόλευκοι» θα πρέπει να βρουν τα ψυχικά αποθέματα να ξεπεράσουν την τρανταχτή απουσία του Νεστέροβιτς και φυσικά να σταματήσουν μια ομάδα που έρχεται με κεκτημένη ταχύτητα από την Βαρκελώνη για να κάνει άλλο ένα τρεμπλ. <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Όλα αυτά βέβαια έρχονται προσεχώς. Για την ώρα υπάρχουν μόνο τα επινίκια… Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει στον μεγαλύτερο όλων των ανδρών αυτών. Αναφέρομαι βέβαια στον Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος είναι αδιαμφισβήτητα ο καλύτερος ευρωπαίοςς παίκτης της δεκαετίας. Όπως ένα ξεχωριστό μπράβο αξίζει και ο «μαέστρος» Ζέλικο Ομπράντοβιτς που για μια ακόμα φορά έκανε τα μαγικά του στην τακτική, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά στο παρκέ του Παλάου Σαν Τζόρντι. <o:p></o:p></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh48rDB478EunLdKioHUwroARSz7AD-tW9Qp1CgsYZgr1WSotMjJfycA1aYCUHLU1A3avmwOXfqlOu9l8e4WADZXtv3vg56P9CDlZOJSeqTZjlj6KY8sKivRltU4BdDWA5J7i0zbK6sGNw/s1600/paomakampilivemesa_m.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh48rDB478EunLdKioHUwroARSz7AD-tW9Qp1CgsYZgr1WSotMjJfycA1aYCUHLU1A3avmwOXfqlOu9l8e4WADZXtv3vg56P9CDlZOJSeqTZjlj6KY8sKivRltU4BdDWA5J7i0zbK6sGNw/s1600/paomakampilivemesa_m.jpg" /></a></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και βέβαια, ευτυχώς που υπάρχει και το μπάσκετ και μπορούμε και πλησιάζουμε χώρες όπως η Ισπανία σε αίγλη και κούπες σαν χώρα! Με Έλληνες πρωταγωνιστές, όπως ο Μητσάρας, ο Τσαρτσαρής, ο Φώτσης, αλλά και ο Μπουρούσης, ο Παπαλουκάς, ο Σπανούλης από τον «αιώνιο» αντίπαλο. Όλοι τους μεγάλοι άντρες που έχουν φέρει την χώρα μας στην ελίτ του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου μπάσκετ και μας έχουν κάνει τόσες φορές περήφανους, ανεξάρτητα από τις… προτιμήσεις του καθενός.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span lang="ES" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span lang="ES" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Seis veces campeón</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> λοιπόν (για να μην ξεφεύγω και πολύ από το «ψητό» της ημέρας), όπως έλεγε και ο ισπανός εκφωνητής που άκουγα, γιατί… όπως και να’ χει κάποια πράγματα δεν αλλάζουν (καλύτερα ισπανικά, παρά κρατικά)… Ευελπιστώ βέβαια πως αυτό που θα αλλάξει είναι η συμπεριφορά των φιλάθλων μέσα και έξω από το γήπεδο στα τα σπουδαία ντέρμπι που ακολουθούν. Ας κάνουν την αρχή οι φίλοι του Παναθηναϊκού που πήραν λίγο από τον ευρωπαϊκό αέρα της Βαρκελώνης και που έκατσαν «παναγίτσες» δίπλα στους ισραηλινούς αντιπάλους τους… Οψόμεθα. <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: x-large; line-height: normal;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLQlroyAsg3vmIJ7r3q2I43CdgtWTNJ4Bhh1XUM84F1cG0e4JD7NrhoVknDlRzAM22bq5y141ifjVhz4YDELuDZ4ahpJd1S_xzQvDHJvJ7_sruF2iE2uzcUWkU34hQX6qzxO4uVpo_5bk/s1600/pao_makampi_exw_champions_0805_xl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLQlroyAsg3vmIJ7r3q2I43CdgtWTNJ4Bhh1XUM84F1cG0e4JD7NrhoVknDlRzAM22bq5y141ifjVhz4YDELuDZ4ahpJd1S_xzQvDHJvJ7_sruF2iE2uzcUWkU34hQX6qzxO4uVpo_5bk/s320/pao_makampi_exw_champions_0805_xl.jpg" width="320" /></a></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Υ.Γ.: Μεγάλοι άντρες θεωρώ ότι είναι και όσοι έχουν μάθει να λένε τα πράγματα με το όνομά τους και ξέρουν να αναγνωρίζουν την αξία του άλλου, όποιος και να’ ναι αυτός. Ως τέτοιο θέλω να θεωρώ και εμένα, σε τέτοιους θέλω να πιστεύω ότι απευθύνομαι…<o:p></o:p></span></span></div></div>Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-81576221394697096772011-02-18T11:22:00.000-08:002011-02-18T11:23:44.365-08:00Περί ερασιτεχνισμού…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Αφορμή για να γραφτούν τα όσα πρόκειται να διαβάσετε αμέσως παρακάτω αποτέλεσε η νέα καμπάνια του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, «Ολυμπιακός 2020», η οποία ξεκίνησε με σκοπό τη διάσωση των αθλητικών τμημάτων της ομάδας που εδώ και καιρό διανύουν μια πολύ δύσκολη περίοδο από οικονομικής πλευράς και ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Πριν ξεκινήσουμε βέβαια θα πρέπει κατ’ αρχάς να ορίσουμε τα στοιχειώδη, έτσι ώστε να έχουμε όλοι μια καθαρή άποψη για το αντικείμενο… Τι σημαίνει λοιπόν «ερασιτέχνης»; </div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Αν ανοίξουμε ένα ταπεινό λεξικό και ψάξουμε στη σχετική σελίδα θα δούμε κάτι τέτοιο: Ερασιτέχνης: 1. αυτός <span class="apple-style-span"><span style="color: black;">που ασχολείται με κάτι από ευχαρίστηση, όχι επαγγελματικά ή με σκοπό το οικονομικό κέρδος. 2. (κακόσημο) αυτός που δε διαθέτει επαγγελματισμό, οργανωτικότητα ή ειδικές γνώσεις, αλλά χαρακτηρίζεται από προχειρότητα κι ανευθυνότητα.</span></span><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw12YtaxP1FeZXBvMFHOGPexr3_g5TazWU-8sHKnU8hUWl551Oxd0Gyu4L5thi1ktraX4ysO5U4yE6w4RofYwtuAsSt4lfnjxwUiZ5cbj2wAp7ma6oSgdfwWSv5S7KKcq5r2FYiUOI0TY/s1600/OLYMPIAKOS+PHOTO+GREEK+VOLLEYBALL+2.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw12YtaxP1FeZXBvMFHOGPexr3_g5TazWU-8sHKnU8hUWl551Oxd0Gyu4L5thi1ktraX4ysO5U4yE6w4RofYwtuAsSt4lfnjxwUiZ5cbj2wAp7ma6oSgdfwWSv5S7KKcq5r2FYiUOI0TY/s320/OLYMPIAKOS+PHOTO+GREEK+VOLLEYBALL+2.JPG" width="320" /></a><br />
<div class="MsoNormal"><br />
<span class="apple-style-span"><span style="color: black;">Αναφερόμενος στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό, λοιπόν, προσωπικά μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω με ποια από τις δύο παραπάνω έννοιες απαντάται η συγκεκριμένη λέξη… Και αναρωτιέμαι… οι κύριοι κύριοι που ενεπλάκησαν κατά καιρούς σε αυτό τον χώρο τι έιχαν στο μυαλό τους; Όταν έπαιρναν στα χέρια τους την τύχη κάποιων από τα ιστορικότερα τμήματα του ερυθρόλευκου σωματείου, το έκανα πραγματικά από ευχαρίστηση, πέρα από ιδιοτελείς στόχους και βλέψεις; Και αν ναι, ήταν τόσο αγνές οι προθέσεις τους, κοιτάζοντας μόνο να κάνουν το καλύτερο δυνατό με σκοπό να οδηγήσουν τα τμήματα σε επιτυχίες, ώστε έφτασαν σε σημείο να μην γνωρίζουν απλές τεχνοκρατικές διαδικασίες, οι οποίες θα έθεταν σε έλεγχο τα οικονομικά των ομάδων, ώστε να μην φτάσουμε στο σημερινό χάος; Τόση πια προχειρότητα και ανευθυνότητα;</span></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKLJgXKDRUUV5soAjlNzMG3cUYSPn8-ruP_98MP78LuSGcVITyQ3KbUXFmT7Biug45pLBJLYnRRx61v7LxIU2ImRvpPbyiMP2DRawhB30XzXO1SpFw7DZvHbDA_m__5hUEsEuaRsPZzk8/s1600/osfppolo16_450x.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKLJgXKDRUUV5soAjlNzMG3cUYSPn8-ruP_98MP78LuSGcVITyQ3KbUXFmT7Biug45pLBJLYnRRx61v7LxIU2ImRvpPbyiMP2DRawhB30XzXO1SpFw7DZvHbDA_m__5hUEsEuaRsPZzk8/s320/osfppolo16_450x.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal"><span class="apple-style-span"><span style="color: black;"> </span></span></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw12YtaxP1FeZXBvMFHOGPexr3_g5TazWU-8sHKnU8hUWl551Oxd0Gyu4L5thi1ktraX4ysO5U4yE6w4RofYwtuAsSt4lfnjxwUiZ5cbj2wAp7ma6oSgdfwWSv5S7KKcq5r2FYiUOI0TY/s1600/OLYMPIAKOS+PHOTO+GREEK+VOLLEYBALL+2.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> </a><br />
<div class="MsoNormal"><span class="apple-style-span"><span style="color: black;">Και τώρα ξαφνικά έρχονται αυτοί οι κύριοι μαζί με άλλους νεότερους για να βάλουν μια τάξη σε αυτό το χάος και να σώσουν την κατάσταση! Και ζητούν και την συνδρομή του κόσμου… Απευθύνονται λοιπόν στο κλασσικό θύμα, τον κόσμο της ομάδας και ζητούν την συνδρομή του. Όχι, δεν θα έκανα τόσο μεγάλο θέμα για το χρηματικό ποσό που ζητιανεύουν μέσω </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="color: black;">sms</span><span style="color: black;"> και το οποίο είναι αμελητέο, αλλά είναι το γαμώτο. Γιατί να φτάσει ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός στο χείλος του γκρεμού. Με σωματεία που έχουν προσφέρει εκατοντάδες διακρίσεις και μεγάλες συγκινήσεις στον κόσμο της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια; Τη στιγμή που όλοι, λίγο πολύ, γνωρίζουμε πολύ καλά το πόθεν έσχες των ατόμων που βρίσκονταν τόσα χρόνια στο τιμόνι του.</span></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span class="apple-style-span"><span style="color: black;">Τέλος πάντων, το να μεμψιμοιρώ δεν είναι ο σκοπός μου. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Το θέμα είναι μέσα από όλη αυτή την κατάσταση να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα, να υπάρξει φυσικά ένα αίσιο τέλος και να μάθουμε όλοι από τα λάθη του παρελθόντος. Και οι άμεσα εμπλεκόμενοι, αλλά και ο κάθε απλός φίλαθλος, ο οποίος, καλώς ή κακώς, δεν έχει «ερασιτεχνική» συνείδηση (με την καλή έννοια…) και κατά την προσωπική μου ταπεινή άποψη είναι και αυτός συνένοχος στο έγκλημα. </span></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4vXwte-gl5rCgLyaO_iL2SxZYcershsSo1lwDgO_dskrXkI45QUqIbR7nxgJAtbgpWsnqjTzbe9Zg99Jt_T1GibSnF3Q6TkPeeg6vOgVDUY0U1FmlvU7_XcfM8qkWJ_QlCKMnCkmjpJI/s1600/PANATHINAIKOS+VOLLEY+%25286%2529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4vXwte-gl5rCgLyaO_iL2SxZYcershsSo1lwDgO_dskrXkI45QUqIbR7nxgJAtbgpWsnqjTzbe9Zg99Jt_T1GibSnF3Q6TkPeeg6vOgVDUY0U1FmlvU7_XcfM8qkWJ_QlCKMnCkmjpJI/s320/PANATHINAIKOS+VOLLEY+%25286%2529.JPG" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span class="apple-style-span"><span style="color: black;">Και φυσικά όλα αυτά δεν έχουν στόχο μόνο τον Ολυμπιακό… Δεν πρόκειται για κακόβουλη και στοχευμένη επίθεση. Απλά με αφορμή το συγκεκριμένο θέμα καλό είναι να αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε όλοι και για αυτά τα τμήματα, ασχέτως οπαδικών προτιμήσεων, τα οποία πραγματικά αξίζουν της προσοχής του φίλαθλου κόσμου. Δεν είναι δυνατόν στις μεγαλύτερες και ιστορικότερες ομάδες της Ελλάδας να επικρατεί αλαλούμ επί παντός επιστητού, τη στιγμή που- δόξα τω Θεώ- υπάρχουν πολύ μικρότερα σωματεία τα οποία κάνουν εξαιρετική δουλειά, ειδικά στον τομέα της παραγωγής αθλητών, με πολύ λιγότερα χρήματα…(ότι και αν λέει αυτό…). </span></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span class="apple-style-span"><span style="color: black;">Αντί επιλόγου, θα καλέσω άπαντες- και μενα μαζί- να είμαστε από δω και στο εξής πιο κοντά σε αυτά τα τμήματα και τους αθλητές, οι οποίοι είναι ήρωες και μόνο που συνεχίζουν να αγωνίζονται κάτω από αυτές τις συνθήκες, δίνοντας αξία στην έννοια του ερασιτεχνισμού και ακόμα να είμαστε πιο προσεκτικοί στο ποιους δίνουμε το δικαίωμα να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες των σωματείων αυτών…</span></span></div></div>Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-61716114225710887412010-12-15T10:22:00.000-08:002010-12-16T04:00:35.571-08:00Δεν μας αξίζουν τέτοιες πολυτέλειες…<div class="MsoNormal">Χθες ένα παιδικό μου όνειρο έγινε πραγματικότητα. Είδα εν δράσει από κοντά το αθλητικό- και όχι μόνο- πρότυπό μου. Τον Ζινεντίν Ζιντάν. </div><div class="MsoNormal">Από την πρώτη κιόλας μέρα που εκδόθηκαν τα εισιτήρια για τον φιλανθρωπικό αγώνα των φίλων του Ζιζού και του Ρονάλντο με τους παλαίμαχους του Ολυμπιακού, έτρεξα να προμηθευτώ το «μαγικό» χαρτάκι…</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Η χαρά μου μόλις αντίκρισα τον Μάγο και τους υπόλοιπους παικταράδες που βρέθηκαν στον αγωνιστικό χώρο δεν περιγράφεται με λόγια. Πιστεύω όλοι μπορείτε να καταλάβετε πόσο ξεχωριστό είναι το συναίσθημα να ζεις μέσα στην στιγμή αυτή που ένα όνειρό σου εκπληρώνεται.</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Ωστόσο, από την άλλη πλευρά μπορώ να πω ότι στενοχωρήθηκα κιόλας γιατί, δυστυχώς, συνειδητοποίησα κάποια άλλα πράγματα. Δεν μας αξίζουν τέτοιες πολυτέλειες σαν λαός. Γιατί το ελληνικό κοινό δεν μπορεί να εκτιμήσει το ιερό καθήκον που εκπληρώνεται από έναν άνθρωπο, όντας παρών σε μια εκδήλωση με έναν τέτοιο ιερό σκοπό…</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Αρχικά, αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στον Βαγγέλη τον Μαρινάκη που φρόντισε να αγοράσει τα δέκα χιλιάδες εισιτήρια που έμειναν απούλητα και τα μοίρασε σε σχολεία προκειμένου να γεμίσει το γήπεδο και δεν γίνουμε διεθνώς ρεζίλι. Κατά δεύτερον, δεν μπορώ να μην σχολιάσω το γεγονός ότι από την εξέδρα ακουστήκανε τόσα υβριστικά συνθήματα κατά πάντων σε ένα φιλανθρωπικό παιχνίδι χωρίς σκοπιμότητα. Τρίτο και κυριότερο είναι το γεγονός ότι το τέλος του αγώνα ακολούθησαν διθυραμβικά σχόλια- από «χρωματισμένα» βέβαια μέσα- αναφορικά με το ότι ο Ολυμπιακός έδειξε «πως γίνετα黨στους αντιπάλους, ότι έδειξε το μεγαλείο του και τέτοιες μπαρούφες, αντί να ευχαριστούν τον Θεό που είχαν την τύχη να έρθουν έτσι οι συγκυρίες και να διοργανώσει αυτό το σπουδαίο φιλικό…</div><div class="MsoNormal"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHAMe-fuiEANPvr7kxkBj49ORLzY56eF3i9N3PsYn9nX8Bj2ZqWeCr2JCgov0XbWS3JQUVDQo5ZIa9ygNkZQQi6NaQGUnv8Cy8aQbPvI6BY18DCSdRv8S9G8ZEUB26RNZiuycXrEmg_Ek/s1600/zidane-et-ronaldo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHAMe-fuiEANPvr7kxkBj49ORLzY56eF3i9N3PsYn9nX8Bj2ZqWeCr2JCgov0XbWS3JQUVDQo5ZIa9ygNkZQQi6NaQGUnv8Cy8aQbPvI6BY18DCSdRv8S9G8ZEUB26RNZiuycXrEmg_Ek/s320/zidane-et-ronaldo.jpg" width="320" /></a></div><br />
</div><div class="MsoNormal">Το δυστυχές της υπόθεσης είναι ότι κάποια άτομα «πιάνονται» από τα όσα γράφει ο κάθε δημοσιογραφίσκος και νομίζουν ξαφνικά ότι ανήκουν σε μια ποδοσφαιρική «Αρεία Φυλή». Αυτός είναι ο φασισμός που καλλιεργούν τα Μέσα στην χώρα αυτή δυστυχώς και αυτοί είμαστε και εμείς οι άμεσοι αποδέκτες… Δυστυχώς αν κοιτάξουμε λίγο το πώς λειτουργούν τα πράγματα στο εξωτερικό, θα συνειδητοποιήσουμε ότι το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να αφήσουμε τα πολλά πολλά- όλοι και όχι μόνο όσους «θίγει» το συγκεκριμένο κείμενο- γιατί έχουμε ποπλύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε… Και πάνω απ’ όλα να ψάξουμε να βρούμε τον άνθρωπο μέσα μας!</div>Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-73882027786422868262010-10-19T12:16:00.000-07:002010-10-19T12:16:39.604-07:00Οι νικητές και οι ηττημένοι…<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style> <![endif]--> <br />
Τα παιδιά αυτά είναι η ζωντανή απόδειξη ότι είναι εντελώς ηλίθιο να φανατιζόμαστε για ένα σπορ, αντί να προσπαθήσουμε να το απολαύσουμε στην ουσία του, πέρα από κάθε ίχνος πώρωσης, η οποία κατ’ επέκταση δημιουργεί τη βία στα γήπεδα. Σε ποιους αναφέρομαι; Στην παρέα των πιτσιρικάδων Σέρβων που αποτελείται από τον Μίλος Τεόντοσιτς από πλευράς Ολυμπιακού και τον Νόβιτσα Βελίτσκοβιτς της Ρεάλ, μαζί με τον φίλο του και συμπαίκτη του στη «βασίλισσα», Άντε Τόμιτς. <br />
<br />
Χθες ως γνωστόν οι δύο πρώτοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους δεύτερους στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για τον αγώνα των «ερυθρόλευκων» με την ισπανική ομάδα στο εναρκτήριο ματς της φετινής Ευρωλίγκα. Μέχρι εκεί όμως γιατί από τη στιγμή που ακούστηκε η κόρνα της λήξης οι τέσσερεις πρωταγωνιστές της ιστορίας μας δεν είχαν φυσικά να χωρίσουν τίποτα. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicd70rnllUsULYlCSqpsxCJamcI13QoZLMMnEELTdIDkXRjBLNMtRF31p7WVLepYHPwcpGIM4vmGDHcGh0z0s5Hs6VfWUwf5byk08aaCtXdM5lbJljQ6hRy8gysX4Kvt3t5Sol6WZDtac/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicd70rnllUsULYlCSqpsxCJamcI13QoZLMMnEELTdIDkXRjBLNMtRF31p7WVLepYHPwcpGIM4vmGDHcGh0z0s5Hs6VfWUwf5byk08aaCtXdM5lbJljQ6hRy8gysX4Kvt3t5Sol6WZDtac/s1600/images.jpg" /></a></div><br />
Μάλιστα, για να φτιάξει το κέφι των ηττημένων, ο «παλιός» Μίλος Τεόντοσιτς πήρε τον συμπαίκτη του, Μάρκο Κέσελι και τους άλλους δύο φιλοξενούμενους και τους έκανε μια βόλτα στη νυχτερινή Αθήνα… Γύρω στις δυόμιση μετά τα μεσάνυχτα ο δρόμος τους, τους έφερε και σε ένα από τα πιο γνωστά κλαμπ αισθησιακού περιεχομένου της πρωτεύουσας. Τα παιδιά του’ δωσαν και κατάλαβε (δεν θα μπω σε περεταίρω λεπτομέρειες- είπαμε), ενώ σιγοτραγούδησαν- όσο ήξεραν φυσικά- και κάποια από τα τραγούδια του Ολυμπιακού, όταν ο dj αποφάσισε να τιμήσει με αυτό τον τρόπο την παρουσία της παρέας στο μαγαζί. <br />
<br />
Λίγο μετά τις τέσσερεις, αποχώρησαν χορτασμένοι όλοι μαζί, άγνωστο για πού, με την παρέα να φαίνεται πως είχε ήδη ξεχάσει τα αγωνιστικά, όντας έτοιμοι να απολαύσουν το ρεπό τους, αφού αύριο όλοι τους θα επιστρέψουν ξανά στις προπονήσεις για τη μακρά σεζόν που τους περιμένει. <br />
<br />
Τόσο απλά και καθημερινά πράγματα, που μας δείχνουν πόσο ανόητο είναι να καθόμαστε και να τσακωνόμαστε για τέτοιου είδους πράγματα. Είναι σίγουρα ωραίο να βλέπεις τον κόσμο να υποστηρίζει με πάθος την ομάδα του, όμως όλα αυτά στα χρονικά πλαίσια που διαρκεί ένας αγώνας. Από κει και πέρα όλοι είμαστε άτομα που δεν έχουμε τίποτα να διαχωρίσουμε τίποτα, αλλά αντίθετα έχουμε πολλά να μοιραστούμε, ειδικά τις δύσκολες περιόδους όπως αυτή που διανύουμε, όπου χρειάζεται να επιστρατεύσουμε όλοι μας το αληθινό ομαδικό πνεύμα για να ανταπεξέλθουμε στις όποιες αντιξοότητες…Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-37104127014208703952010-10-15T11:41:00.000-07:002010-10-15T20:50:05.686-07:00Η ώρα των πρωταγωνιστών…Κάποια στιγμή ήταν φανερό πως οι απειλές θα γίνονταν πράξη! Είδαν και αποείδαν στον ΠΣΑΚ ότι δεν γίνεται δουλειά και εν τέλει αποφάσισαν να προχωρήσουν σε ένα ελληνικού τύπου lock out, αφού οδηγήθηκαν σε μια επ’ αόριστο απεργία και έτσι το πρωτάθλημα της Α1 μπάσκετ πλέον είναι «στον αέρα».<br />
<br />
Μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον ΠΣΑΚ για την απόφασή του αυτή; Δεν το νομίζω. Ίσως κάτι τέτοιο έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό, αφού χρόνια τώρα κάποιοι άλλοι- υποτίθεται αρμόδιοι- παίζουν με τους κόπους και τους ιδρώτες των παικτών, οι οποίοι εν έτει 2010 δεν έχουν δεδομένη ούτε την ασφάλειά τους. Είναι πραγματικά λυπηρό να βλέπεις το άθλημα που έχει προσφέρει στην Ελλάδα τόσες μεγάλες επιτυχίες να βρίσκεται σε αυτό το χάλι, αλλά πώς να μην καταντήσει σε αυτή την κατάσταση από τη στιγμή που τα πλέον αρμόδια όργανα, ΕΟΚ και ΕΣΑΚΕ, αντιμετωπίζουν τις ομάδες ως συμβόλαια και μένουν αδρανείς τη στιγμή που βλέπουν τα 2/3 των ομάδων να βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο. Μάλιστα περιμένουν να φτάσουν τα πράγματα στα άκρα προκειμένου να ζητήσουν διάλογο με τους καλαθοσφαιριστές, μήπως μπορέσει να βρεθεί μια λύση στο σημερινό αδιέξοδο που έχουμε φτάσει. Κατά καιρούς, οι αρμόδιοι φορείς των ομάδων ζήτησαν να υπάρξουν αλλαγές στο υπάρχον ολιγαρχικό σύστημα, να συζητήσουν για τη βελτίωση σε «καυτούς» τομείς, όπως αυτός της διαιτησίας, αλλά τίποτα. Όχι ότι και αυτοί είναι άμοιροι ευθυνών γιατί ποτέ δεν βρήκαν μια κοινή γραμμή πλεύσης. Ο καθένας βάδιζε πάντα με το δικό του προσωπικό συμφέρον. Και αυτό το συμφέρον δεν μπορεί να μπαίνει πάνω από κανέναν παίκτη. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBhpNubJfdjGK5BWWx8kQxIKUuxlsG-YlQIhx1VZ5C7cM5XKOi47G5BhJzClR3TFLT5Po5U0_VM2UVTnEEUfjWTHga6jf3yAGfu3KI9bmHpkyYza2QL_iuirexvfPDmDIQ_7FUDIO3QLo/s1600/610x.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBhpNubJfdjGK5BWWx8kQxIKUuxlsG-YlQIhx1VZ5C7cM5XKOi47G5BhJzClR3TFLT5Po5U0_VM2UVTnEEUfjWTHga6jf3yAGfu3KI9bmHpkyYza2QL_iuirexvfPDmDIQ_7FUDIO3QLo/s320/610x.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
Στην σημερινή συνάντηση με τους εκπροσώπους του ΠΣΑΚ μάλιστα ο κύριος Οικονομίδης υπογράμμισε πως θα υπάρξουν κυρώσεις αν δεν λήξει μέσα στην επόμενη εβδομάδα η απεργία. Οι ΚΑΕ απείλησαν ότι θα προχωρήσουν σε διακοπές συμβολαίων. Μάλιστα... Θα υπάρξουν κυρώσεις επειδή οι παίκτες ασκούν το συνταγματικό τους δικαίωμα. Ούτε στη χούντα τέτοια πράγματα. Αλλά αλήθεια γιατί τόση κάψα από τον κύριο Οικονομίδη ξαφνικά; Φοβάται αυτός και οι ομοιδεάτες του μήπως τους μαλώσουν από την ΕΡΤ; Ποιος είναι αυτός που κάνει κουμάντο πλέον; Και πως το κάνει αυτό το κουμάντο; Υπογράφοντας συμφωνίες που καθιστούν τους παίκτες όμηρους του συστήματός τους; Ο κύριος Βασιλακόπουλος με τόσα χρόνια πείρα και ευρωπαϊκές παραστάσεις δεν έχει να προτείνει κάτι ως πρόεδρος της ΕΟΚ πλέον; Για ποιο λόγο επέστρεψε δηλαδή; Για να επωμιστεί τον ρόλο της γλάστρας; Μήπως μυρίστηκε μαγαζί γωνία; Λάθος.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggIMnX7cIJZagkDQaih7ZZSQMysVqd-8LLdC-psv7Wm5NYslcLyAlQp6TgFI86j2GxKonAtK5UkzH9vBzTtGUeazcxWVLWRxwLS0AxQTVt3Tf-7s5b7fTGrZqNhQG5SyqRtG4IUZEulzs/s1600/%CE%91%CE%93%CE%93%CE%95%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3+%CE%91%CE%94%CE%95%CE%A1%CE%A6%CE%9F%CE%99+%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%99.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggIMnX7cIJZagkDQaih7ZZSQMysVqd-8LLdC-psv7Wm5NYslcLyAlQp6TgFI86j2GxKonAtK5UkzH9vBzTtGUeazcxWVLWRxwLS0AxQTVt3Tf-7s5b7fTGrZqNhQG5SyqRtG4IUZEulzs/s320/%CE%91%CE%93%CE%93%CE%95%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3+%CE%91%CE%94%CE%95%CE%A1%CE%A6%CE%9F%CE%99+%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%99.jpg" width="320" /></a></div><br />
Έφτασε η ώρα που όλοι αυτοί τόσο καιρό είχαν στήσει τεχνηέντως την ωραία τους κλίκα και νόμιζαν ότι είναι το ίδιο το μπάσκετ να κάνουν ένα βήμα πίσω και να λογοδοτήσουν στους πρωταγωνιστές για την κατάσταση που επικρατεί. Να βρουν δραστικές λύσεις με γνώμονα το καλό του ελληνικού μπάσκετ και όχι την τσέπη τους. Μέχρι και οι δημοσιογράφοι- με εξαίρεση τους γνωστούς χρόνια βολεμένους- που ζουν από το άθλημα αυτό είναι στο πλευρό των αθλητών μέσα από επίσημη δήλωση της ΕΣΗΕΑ. Οι άνθρωποι αυτοί που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα την πραγματικότητα από μέσα. Οι άνθρωποι αυτοί που εδώ και καιρό έχουν μπει στο μάτι των προαναφερθέντων γιατί… έχουν μπει στα λημέρια τους και αυτό δεν τους αρέσει. Δεν αρέσει σε κάποιους να φέρνουν στο φως τις δουλειές τους. Θα αναγκαστούν όμως τώρα να το κάνουν θέλουν δε θέλουν. Είναι πλέον ώρα να αρχίσει το μπάσκετ στην Ελλάδα να παίζεται από τους πρωταγωνιστές και όχι από τους κομπάρσους.Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-43412080418284726172010-10-05T06:58:00.000-07:002010-10-05T06:58:28.227-07:00Παιχνίδι για γέλια...Αναμφίβολα έχουμε δει και έχουμε ζήσει πολλές στιγμές ποδοσφαιρικού "μεγαλείου" στο ελληνικό πρωτάθλημα, όμως τη φετινή σεζόν έχει πραγματικά χαθεί το μέτρο. Από τις πρώτες κιόλας αγωνιστικές έχουν βγει τα "φτυάρια" και κάθε πλευρά ψάχνει κάθε τρεις και λίγο αφορμή για να πει το μακρύ και το κοντό της. Στο παιχνίδι έχουν μπει βέβαια για τα καλά και όλες οι οπαδικές φυλλάδες που δυστυχώς- και παρά την κρίση- χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται. Γράφει κάποια εφημερίδα λοιπόν κάτι ή λέει κάτι κάποιος "ειδικός" και αρχίζει το γαϊτανάκι. Έχουμε φτάσει λοιπόν στον Οκτώβριο και μπάλα δεν έχουμε δει για άλλη μια σεζόν και τα προβλήματα που ταλαιπωρούν τόσα χρόνια το άθλημα παραμένουν και διαιωνίζονται. <br />
<br />
Και εντάξει, αν κάποιος έχει χιούμορ μπορεί να δει όλα αυτά τα αστεία που συμβαίνουν και να γελάσει. Όμως δυστυχώς βρισκόμαστε σε μια χώρα όπου... έχουμε τόσο υψηλό μορφωτικό επίπεδο που η πλειοψηφία των ατόμων που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, το έχουν βάλει στην κορυφή της πυραμίδας των ενδιαφερόντων τους και δεν γνωρίζουν τίποτα άλλο στην ζωή τους, γεγονός που κάνει όλη αυτή την κατάσταση επικίνδυνη. Γιατί όταν κάποιος διαβάσει κάτι σε μια εφημερίδα ή ακούσει κάτι από τα χείλη κάποιου "ειδήμονα" το κάνει "ευαγγέλιο" και για να το υπεραστισπτεί ένα Θεός ξέρει τι μέσα μπορεί να χρησιμοποιήσει. Και ακόμα πιο λυπηρό είναι το γεγονός ότι όλα αυτά λέγονται από ανθρώπους που υποτίθεται ότι γνωρίζουν πέντε πράγματα παραπάνω, όπως δημοσιογράφοι, πρόεδροι, προπονητές κ.ά. Άνθρωποι με "κύρος" και δύναμη. <br />
<br />
<br />
Πρόσφατα συγκεντρώθηκαν αρκετοί από αυτούς τους κυρίους, με σκοπό να δοθεί τέλος σε αυτή την παρωδία, όμως αν και αρχικά είχε φανεί πως τα "βρήκαν ", ξαφνικά άρχισαν πάλι τα ίδια. Όμως θα πρέπει να βάλουν κάλα στο μυαλό τους αυτοί οι κύριοι ότι ο κόσμος που παρακολουθεί ποδόσφαιρο σε αυτή τη χώρα δεν έχει όρεξη για τέτοια παιχνιδάκια μεταξύ φίλων που κάνουν την... πλάκα τους και πως καταστάσεις όπως αυτές δημιουργούν τη βία εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. <br />
<br />
<br />
Όσο λοιπόν αυτή η αρρωστημένη κατάσταση συνεχίζεται, άσπρη μέρα το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θα δει και όποτε οι ομάδες μας, μας εκπροσωπούν στην Ευρώπη και βρίσκονται αντιμέτωπες με κάποια σοβαρή ομάδα θα τρώνε πεντάρες και εφτάρες και θα λένε και "δόξα τω Θεώ". Και όσο αυτοί θα προσπαθούν να βρίσκουν ευφυολογήματα για να την "πουν" ο ένας στον άλλο, όλη η Ευρώπη θα γελάει με τα χάλια μας. Αντί λοιπόν να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, ας κοιτάξουν αυτοί οι κύριοι να βρουν έναν τρόπο να φτιάξουν πέντε πράγματα στο πρωτάθλημά μας αντί να ψάχνουν δικαιολογίες στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους. Γιατί στη ζωή ευτυχώς ή δυστυχώς κάθε πράξη έχει και ένα αποτέλεσμα και ότι κάνουν ττώρα κάποιοι, σύντομα θα το βρουν μπροστά τους. Και ο κόσμος που τώρα χρησιμοποιούν σαν "στρατιώτες" για να αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη θα στραφεί εναντίον τους και δεν θα τους αρέσει καθόλου. <br />
<br />
<br />
Και όσοι παίρνουν στα σοβαρά το ελληνικό ποδόσφαιρο και φανατίζονται ας καταλάβουν ότι είναι θεατές σε ένα παιχνίδι παραγόντνων και μάναντζερ, από το οποίο πλουτίζουν λίγοι, οι οποίοι εκμεταλεύονται με τον καλύτερο τρόπο την "αρρώστια" κάποιων για την ομάδα τους. Δεν χρειάζεται λοιπόν να γίνονται και αυτοί συμμέτοχοι στο παιχνίδι αυτό. Γιατί χωρίς τον κόσμο όλοι αυτοί δεν έχουν καμία δύναμη στο χώρο του ποδοσφαίρου και οποιουδήποτε άλλου σπορ κατ' επέκταση. <br />
<br />
<br />
Ακόμα και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, οι ποδοσφαιριστές, κουράζονται από τα όσα βλέπουν. Χαρακτηριστική έιναι η ατάκα του ποδοσφαιριστή του Πανιωνίου, Γιάννη Μανιάτη, ενός από τους πιο ελπιδοφόρους παίκτες που διαθέτουμε, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι "κάποιοι παίζουν με τον ιδρώτα μας". Ας δοθεί λοιπόν ένα τέλος σε αυτό το άθλιο παιχνίδι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipnl4QwFiy3L5-N0PO761KIUQRVI0dH7JLV67qx7XO2Ldq5Act7sDL7oLHEVjKfwhaSTU2GJ85qIKeDuxhk0IHH6iMH9MQgPVrFdFPfppqGy8dMV2ZgEqE6ieOoy02ARS0_Fzsn4V5xfY/s1600/2(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="220" px="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipnl4QwFiy3L5-N0PO761KIUQRVI0dH7JLV67qx7XO2Ldq5Act7sDL7oLHEVjKfwhaSTU2GJ85qIKeDuxhk0IHH6iMH9MQgPVrFdFPfppqGy8dMV2ZgEqE6ieOoy02ARS0_Fzsn4V5xfY/s320/2(1).jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIsSUvmdWWm8QSTSC1vE7toU-vv5Y4yU9rp80kREqeeF32kbQFqlCU6Ktun7ctpsIeG6TF-JDUF8qnTPu6baYEY34YzWF6z3gEmLS1sRCGehvzCbkkZk_S56WnSEzjWnPWDXpyGvHfM-Q/s1600/77.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="193" px="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIsSUvmdWWm8QSTSC1vE7toU-vv5Y4yU9rp80kREqeeF32kbQFqlCU6Ktun7ctpsIeG6TF-JDUF8qnTPu6baYEY34YzWF6z3gEmLS1sRCGehvzCbkkZk_S56WnSEzjWnPWDXpyGvHfM-Q/s320/77.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheTke33MnAeXfzRSmwz45qtxENbIlsQnFeAyl5JkaEXO84X2BWZLzG_7NDYYyKNJpXLiI3_5A0qQBzTK5BejSzofXX-aSRkWyFX9MvKEmMxYjOOQFJ__gEUCXuC_ocHdDcX3W0aqUSfWg/s1600/29022602yd1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="217" px="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheTke33MnAeXfzRSmwz45qtxENbIlsQnFeAyl5JkaEXO84X2BWZLzG_7NDYYyKNJpXLiI3_5A0qQBzTK5BejSzofXX-aSRkWyFX9MvKEmMxYjOOQFJ__gEUCXuC_ocHdDcX3W0aqUSfWg/s320/29022602yd1.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDaNiuzUriqGz7Mvn-FJBeT1ZZ6CY5NpONvjk5V5OxsNKyZYlHdsHvApdY8aVRJ2cgqS5KtLDKcZKi9XQyrcDsNw09ZcbtAmX4yFvS1Ah8D9MsEqdjEAjVg0OzgNpHe78beaN5pDUyd5k/s1600/aek-pano.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" px="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDaNiuzUriqGz7Mvn-FJBeT1ZZ6CY5NpONvjk5V5OxsNKyZYlHdsHvApdY8aVRJ2cgqS5KtLDKcZKi9XQyrcDsNw09ZcbtAmX4yFvS1Ah8D9MsEqdjEAjVg0OzgNpHe78beaN5pDUyd5k/s320/aek-pano.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2yGiqnn8sh098_3PU_wWH9pFiGS5MACl9RDkfGB684csOszGeACZAD-stOAojrUtrHR1FU7KH88kFI8i1FndqRsdXwDl_jZdO-_btQbhuaMyXWZ3-SuDbKKl4vUKxjX3vx_drOCftWcU/s1600/mnimi_5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" px="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2yGiqnn8sh098_3PU_wWH9pFiGS5MACl9RDkfGB684csOszGeACZAD-stOAojrUtrHR1FU7KH88kFI8i1FndqRsdXwDl_jZdO-_btQbhuaMyXWZ3-SuDbKKl4vUKxjX3vx_drOCftWcU/s320/mnimi_5.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGM8ixbhYusc58fgvIiHFv5AEozYNgE_DYCgQtnB46EF_m91AeOQtglysauHIgANRKFQoKd7Je2fTIbuE63YIk9_5e0Vk8MN5bEGvwXLO11XEDHXPKnVftH3Byye-CI7YX0qzy8Ty6bF8/s1600/paok2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" px="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGM8ixbhYusc58fgvIiHFv5AEozYNgE_DYCgQtnB46EF_m91AeOQtglysauHIgANRKFQoKd7Je2fTIbuE63YIk9_5e0Vk8MN5bEGvwXLO11XEDHXPKnVftH3Byye-CI7YX0qzy8Ty6bF8/s320/paok2.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYKOwxxasHwtcp614gLaRDbIqbI90EHr6_lhZRfdniFORy12gu3m5Ob_gr1jvURnsapN1jm2GbTseybHkFTRRB6AbW6j1KHZjnaOX2Dfu3Yxffi5FaO2SxxzRjtXiSE3goJthPNUIC-L0/s1600/wall.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="162" px="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYKOwxxasHwtcp614gLaRDbIqbI90EHr6_lhZRfdniFORy12gu3m5Ob_gr1jvURnsapN1jm2GbTseybHkFTRRB6AbW6j1KHZjnaOX2Dfu3Yxffi5FaO2SxxzRjtXiSE3goJthPNUIC-L0/s320/wall.jpg" width="320" /></a></div>Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-23696990324472222382010-07-09T11:10:00.000-07:002010-07-10T20:35:15.594-07:00Ένας Βασιλιάς για το Μαϊάμι…Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς διάλεξε Μαϊάμι. Έτσι πέρασε στην ιστορία η πιο πολύκροτη μεταγραφή- ως ελεύθερος βέβαια- όλων των εποχών στην ιστορία του μπάσκετ και όχι μόνο… Ο «Βασιλιάς» λοιπόν από την ερχόμενη σεζόν θα αγωνίζεται παρέα με τον Ντουέιν Ουέιντ και τον Κρις Μπος και οι Χιτ πλέον γίνονται το απόλυτο φαβορί για το πρωτάθλημα και, γιατί όχι, ίσως να μιλάμε για την απαρχή μια νέας δυναστείας στο ΝΒΑ. <br />
<br />
Μετά τους φοβερούς και τρομερούς Μπουλς των 90’ς και τους Λέικερς και Σπερς των 00’ς ίσως να είναι η σειρά των Χιτ να «χτίσουν» τη δική τους αυτοκρατορία στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Αυτό βέβαια πρέπει να περιμένουμε να το δούμε και στην πράξη, ωστόσο θα τολμούσα να πω ότι αυτή η ομάδα, από πλευράς υλικού, είναι καλύτερη από όλες τις προαναφερθείσες. Ακόμα και από αυτή των Μπουλς της τριπλέτας Τζόρνταν- Πίππεν- Ρόντμαν. Αν δεν ήταν ο… Μιχαλάκης θα το έλεγα με απόλυτη βεβαιότητα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3_v0RQFD_yh7TdMqq1fORmP8kIUjj9SMlVGRjbHVIM_rAY-YDKIEYWl6CgTjWjn_YZy1G7dsUdNKgff2sJotz1EfB7XTDfssriIjYxX2PAhI9eAUnggQ4gzCa1WcWwvUUnfJW6in31RQ/s1600/trio526-070810.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3_v0RQFD_yh7TdMqq1fORmP8kIUjj9SMlVGRjbHVIM_rAY-YDKIEYWl6CgTjWjn_YZy1G7dsUdNKgff2sJotz1EfB7XTDfssriIjYxX2PAhI9eAUnggQ4gzCa1WcWwvUUnfJW6in31RQ/s320/trio526-070810.jpg" /></a></div><br />
Ο ΛεΜπρόν λοιπόν μέσα σε μια θύελλα αντιδράσεων από τα εκατομμύρια απογοητευμένων φιλάθλων των… υποψήφιων μνηστήρων διάλεξε… τα σίγουρα. Δεν έμεινε στο Κλίβελαντ, με το οποίο κατάλαβε ότι δύσκολα θα έβλεπε δαχτυλίδι, αλλά δεν προτίμησε ούτε τις μικρομεσαίες ομάδες των Νικς και Νετς. Δεν διάλεξε ούτε το Σικάγο, όπου γνώριζε πολύ καλά ότι όσα πρωταθλήματα και να έπαιρνε με τους Ταύρους, δεν θα γινόταν ποτέ ο πρώτος στις καρδιές των φιλάθλων και πάντα θα τον στοίχειωνε το… φάντασμα του Τζόρνταν. Αποφεύγοντας έξυπνα λοιπόν ο ΛεΜπρόν κάθε πιθανότητα σύγκρισης, επέλεξε το Μαϊάμι, όπου γνώριζε ότι θα βρει τον ,μέχρι πρότινος, «βασιλιά του Μαϊάμι, Ντούιν Ουέιντ, αλλά και τον Κρις Μπος, που πρόσφατα εντάχθηκε στην ομάδα, συνθέτοντας έτσι μια τριπλέτα- φωτιά. <br />
<br />
Τα σχόλια της επιλογής αυτής του ΛεΜπρόν ήταν ποικίλα και τα περισσότερα, όπως ήταν φυσικό, αρνητικά. Πολλοί μίλησαν για προδοσία απέναντι στο Κλίβελαντ και τους φίλους της ομάδας που τον είχαν λατρέψει, μπροστά στην πρόκληση για ένα… δαχτυλίδι. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η επιλογή θα επηρεάσει την υστεροφημία του, αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Προσωπικά πάντως αν ήμουν ο ΛεΜπρόν θα έμενα στο Κλίβελαντ. Εγωιστικά και μόνο, στην εσωτερική μου κόντρα με αντίπαλο τον Τζόρνταν, τον οποίο θα έθετα σαν στόχο μου να ξεπεράσω- άσχετα αν αυτό δεν γίνεται, εγώ έτσι θα σκεφτόμουν αν ήμουν ο Τζέιμς- θα έμενα στους Καβς και θα προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να πάρω όσα πιο πολλά πρωταθλήματα μπορώ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkCcruQ4iZ1ZfGYC1HVEHpPorI3OGmjHaOrOwhMELwTH97pfoPTrq9Xe1EJR6HkOFtmo0Uqisjs6ag8i_1XiH1YGJ4cy6GkohwYIEox225VxzUvgz0RRehwJdMJx3gyVsh-E7JUwNcWjE/s1600/lebron-james.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkCcruQ4iZ1ZfGYC1HVEHpPorI3OGmjHaOrOwhMELwTH97pfoPTrq9Xe1EJR6HkOFtmo0Uqisjs6ag8i_1XiH1YGJ4cy6GkohwYIEox225VxzUvgz0RRehwJdMJx3gyVsh-E7JUwNcWjE/s320/lebron-james.jpg" /></a></div><br />
Από την άλλη βέβαια, η εποχή μας είναι δύσκολη για πρίγκιπες και για βασιλιάδες. Δύσκολα πλέον κάποια ομάδα μπορεί να κυριαρχήσει με την ίδια ευκολία που γινόταν παλιότερα. Μόνο στην περίπτωση, όπου η μισή εθνική των ΗΠΑ μαζευόταν σε μια ομάδα, όπως με τους Kings of Miami, μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Και πάλι βέβαια θα πρέπει να περιμένουμε τη νέα σεζόν να δούμε κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Για τον Τζέιμς πάντως η φετινή χρονιά είναι γεμάτη από στοιχήματα, τα οποία πρέπει να κερδίσει. Το πιο εύκολο είναι να παίξει στο επίπεδο που ξέρει, ώστε να μην δώσει κανένα δικαίωμα αμφισβήτησης. Θα πρέπει όμως συνάμα να παίξει καλύτερα από το παιδί του Μαϊάμι, αυτόν τον απίοστευτο παίκτη που ακούει στο όνομα Ντουέιν Ουέιντ. Θα πρέπει να παίξει καλύτερα από το αντίπαλο δέος του, τον Κόμπε, ο οποίος είναι ο απόλυτος κυρίαρχος τα τελευταία χρόνια και που μαζί με την υπόλοιπη παρέα του είναι έτοιμος να δείξει στον King ποια είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Ο Κόμπε έτσι και αλλιώς είναι καθ’ οδόν προς ένα ακόμα three-peat, το οποίο αυτή τη φορά είναι εντελώς δικό του και σίγουρα δεν έχει καμία όρεξη να το χάσει από τα… καπρίτσια του ΛεΜρόν.<br />
<br />
Όπως κι να’ χει, η νέα σεζόν θα είναι η πιο ενδιαφέρουσα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ο Ντέιβιντ Στερν που γνωρίζει πολύ καλά πώς να δίνει στον κόσμο το σόου που θέλει έκανε ξανά πολύ καλή δουλειά. Αυτό έδειξε άλλωστε και από το γεγονός ότι έπεισε τον «Βασιλιά» να περάσει από τη χθεσινή διαδικασία, κάνοντας την απόφασή του νούμερο ένα θέμα σε όλη την Αμερική. Ας ελπίσουμε πως δεν θα απογοητευτούμε, πράγμα δύσκολο, και πως η νέα μπασκετική δεκαετία που ξεκινά θα έχει να μας προσφέρει πολλές συγκινήσεις και μονομαχίες που θα μείνουν στην ιστορία. Ότι και να γίνει πάντως η νέα δεκαετία σίγουρα έχει τον δικό της πρωταγωνιστή και αυτός δεν είναι άλλος από τον… «Βασιλιά του Μαϊάμι», ΛεΜρόν Τζέιμς.Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-57102948018131268972010-06-25T10:58:00.000-07:002012-06-09T03:46:48.410-07:00Η περίπτωση της εθνικής Γερμανίας…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όταν μιλάμε για ένα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα μιας χώρας, συνήθως εννοούμε μια ομάδα ανθρώπων της ίδιας εθνικότητας, οι οποίοι έχουν κληθεί να εκπροσωπήσουν την αντίστοιχη χώρα σε μια διεθνή διοργάνωση. Στην περίπτωση της ομάδας ποδοσφαίρου της Γερμανίας βέβαια ο ορισμός αυτός πάει περίπατο… <br />
<br />
Η χώρα της μπύρας είναι φιλόξενη πέραν το δέον, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στην εθνική της ομάδα. Γίνεται χρόνια, αλλά φέτος σε μεγαλύτερο βαθμό από ποτέ. Φέτος μάλιστα ο προπονητής της ομάδας, Γιόακιμ Λεβ μπορεί να φτιάξει αν θέλει μια ενδεκάδα με παίκτες, οι οποίοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο απέκτησαν τη γερμανική υπηκοότητα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgStMW-heBPE7t5Pxdsu8eAP9hGNRNZU9gsYPDp_ovFeQHqSKsV_CNKAyvB9G5D8C2IwWYYLwJ9x4xyM80MLGsnNevFI0yiNkis31ofh7wws8gCtoXvPcLDWu01LBYLc7cxP1KX02QDs5Q/s1600/Germany+v+Turkey+Euro+2008+Semi+Final+hJdpHJg-fQGl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgStMW-heBPE7t5Pxdsu8eAP9hGNRNZU9gsYPDp_ovFeQHqSKsV_CNKAyvB9G5D8C2IwWYYLwJ9x4xyM80MLGsnNevFI0yiNkis31ofh7wws8gCtoXvPcLDWu01LBYLc7cxP1KX02QDs5Q/s320/Germany+v+Turkey+Euro+2008+Semi+Final+hJdpHJg-fQGl.jpg" /></a></div>
<br />
Η συγκεκριμένη φιλοσοφία της γερμανικής ομάδας σίγουρα προκαλεί πολλά και ποικίλα σχόλια σε ποδοσφαιρόφιλους αλλά και μη. Τα περισσότερα είναι βέβαια αρνητικά, κυρίως από τους ίδιους τους Γερμανούς. Είναι γνωστό βέβαια ότι ο ρατσισμός στην Γερμανία υπάρχει σε πολύ μεγάλο βαθμό και υπάρχουν πολλές οργανώσεις, όπως το κίνημα των Νεοναζί, που καταφέρεται με ειδεχθείς τρόπους ενάντια σε όσους ζουν στην χώρα τους και δεν είναι βέροι Γερμανοί. Φανατική υποστηρικτής τους φαίνεται πως είναι και η Άνγκελα Μέρκελ, η οποία πριν την έναρξη του Μουντιάλ, δήλωσε πως διαφωνεί με την συγκεκριμένη νοοτροπία της εθνικής ομάδας και πως μόνο όποιος είναι «πραγματικός» Γερμανός αξίζει να φορά τη φανέλα με το εθνόσημο. <br />
<br />
Το να προσπαθήσει κάποιος τη γνώμη του καθενός πάνω στο συγκεκριμένο θέμα νομίζω ότι δεν έχει καμία σημασία, παρά μόνο ματαιοπονεί. Ως τώρα πάντως τα αποτελέσματα δικαιώνουν απόλυτα τον Λεβ και τους παίκτες του, αφού πρόκειται για μια ομάδα που έχει παίξει ελκυστικό ποδόσφαιρο, πολύ πιο θεαματικό από τις παλαιότερες φουρνιές των Γερμανών σε διεθνείς διοργανώσεις. Θέλω να δω επίσης πια θα είναι η αντίδραση των… σκληροπυρηνικών σε περίπτωση που αυτή η ομάδα πετύχει κάποια σημαντική διάκριση σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhOKiu8BevvCQKfhamioT5Vra5YqrU5fUQvCirK8pXtq73japfQ6qqh0sxl1a0Sr7PuTY8GHuwgBg38Ofd-_iFsKGhdf6u7evWHjHQf3ySyYZJYgUVAzVAxZ-VvxRY1j-Ht4gfAaJM9hM/s1600/mesut_ozil.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhOKiu8BevvCQKfhamioT5Vra5YqrU5fUQvCirK8pXtq73japfQ6qqh0sxl1a0Sr7PuTY8GHuwgBg38Ofd-_iFsKGhdf6u7evWHjHQf3ySyYZJYgUVAzVAxZ-VvxRY1j-Ht4gfAaJM9hM/s320/mesut_ozil.jpg" /></a></div>
<br />
Γιατί όπως και να το κάνουμε, έτσι έχει γίνει το ποδόσφαιρο- ακολουθεί τις γενικότερες διεθνείς εξελίξεις- και αυτό δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Όταν μάλιστα σκοπός όλων είναι το θέαμα- η ουσία του πιο δημοφιλούς σπορ στον κόσμο- τότε καλό θα είναι να αφήνουμε κάθε ίχνος συντηρητισμού στην άκρη. Πρόκειται άλλωστε για ένα γεγονός που ενώνει ολόκληρο τον κόσμο, δεν τον χωρίζει, ούτε δημιουργεί διχόνοιες. Αρκετές εθνικές ομάδες άλλωστε θα ήθελαν πάρα πολύ να έχουν στο ρόστερ τους έναν Καστίγιο ή οποιονδήποτε άλλο παίκτη και συνεχώς προσπαθούν να το κάνουν σε κάθε καλή ευκαιρία… <br />
<link href="file:///C:%5CUsers%5Cuser%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><style>
<!--
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Είναι πολύ σημαντικό έτσι κι αλλιώς μια χώρα που κάποτε έδειξε το ρατσιστικό της πρόσωπο με τον χειρότερο τρόπο και το παρελθόν της την βαραίνει δεκαετίες τώρα, να δείχνει- και μέσω του λαοφιλέστατου ποδοσφαίρου- τις φιλικές της προθέσεις προς όλους, δίνοντας έτσι και ένα μήνυμα. Ότι αν προσπαθεί κάποιος, άσχετα με το ποιος είναι και το που βρίσκεται, στο τέλος η προσπάθειά του θα αναγνωριστεί.</div>
</div>Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-53100644848368394092010-06-24T11:35:00.000-07:002010-06-24T11:35:49.589-07:00Περί κριτικής…Μαντίλι κουνάει η παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, αφού σήμερα γνώρισε την ήττα από την «πρωτάρα» Σλοβακία, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από έναν όμιλο, τον οποίο συμπλήρωναν η Παραγουάη και η Νέα Ζηλανδία. <br />
<br />
Τι θα ακούσει μετά από αυτό το αναπάντεχο γεγονός και αυτός ο κακόμοιρος ο Λίπι. Από εκεί που τον είχαν για θεό οι Ιταλοί και τον παρακαλούσαν γονυπετείς να επιστρέψει στον πάγκο της «σκουάντρα ατζούρα», με την οποία το 2006 είχε φτάσει στην κορυφή του κόσμου, τώρα θα γίνει πιθανώς ο χειρότερος προπονητής του πλανήτη, χειρότερος ίσως και από τον Ότο Ρεχάγκελ… <br />
<br />
Από την ώρα της τελικής επιλογής του ρόστερ, ο Ιταλός είχε ακούσει τα εξ’ αμάξης επειδή θέλησε να κάνει μια ανανέωση στην ομάδα, αφήνοντας έτσι εκτός αποστολής ονόματα, όπως ο Τότι, ο Ντελ Πιέρο και άλλα παιδιά, τα οποία είχαν κάνει περήφανο το ιταλικό έθνος στην προηγούμενη διοργάνωση. Θα τα ακούσει επίσης επειδή χρησιμοποίησε ελάχιστα έως καθόλου παίκτες όπως ο Πίρλο ή ο Γκατούζο που τα έχουν τα χρονάκια τους, όμως η εμπειρία δεν τους λείπει και ίσως να μπορούσαν να βοηθήσουν την παραπαίουσα Ιταλία.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw5yddVN9WwdphHRaSHqj08ZZRo4dZPrnmECTVlKtOS_0LwShl0ZLuydY2ap_1gMQSNi8mCc1xI0i8LGjELUbzHrmewR3dt7ISVueVGmus3p183Obh9X6JgtskFdxBP2wYCwrtAGJUeEs/s1600/italy2_2010_6_24_20_17_55_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw5yddVN9WwdphHRaSHqj08ZZRo4dZPrnmECTVlKtOS_0LwShl0ZLuydY2ap_1gMQSNi8mCc1xI0i8LGjELUbzHrmewR3dt7ISVueVGmus3p183Obh9X6JgtskFdxBP2wYCwrtAGJUeEs/s320/italy2_2010_6_24_20_17_55_b.jpg" /></a></div><br />
Ο Λίπι δηλαδή θα τα ακούσει επειδή έκανε αυτό ακριβώς που δεν έκανε ο Ρεχάγκελ, ο οποίος και αυτός δεν γλίτωσε τα «κράξιμο». Και να πεις ότι ο καημένος ο Μαρσέλο δεν είχε επιλογές; Δέκα ενδεκάδες μπορεί να βρει αν θέλει για την Εθνική. Στην περίπτωση της Εθνικής μας όμως θα έλεγα πως οι επιλογές είναι πολύ πιο περιορισμένες. Και γιατί άλλωστε να αλλάξει την ομάδα, με την οποία έφτασε ως τα τελικά μετά από 16 ολόκληρα χρόνια. Αν κάποιος λοιπόν βλέπει λογικά τα πράγματα και όχι με εμπάθεια θα καταλάβει πως δεν μετράνε τόσο οι παίκτες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, αλλά το πόσο καλά δουλεμένο είναι ένα σύνολο. Για αυτό και ομάδες που δουλεύουν συστηματικά τα τελευταία χρόνια, ήρθαν στο Μουντιάλ και έχουν καταπλήξει τους πάντες, ενώ είναι φανερό ότι ομάδες με παίκτες που δεν έχουν κουραστεί από την μακρά και δύσκολη σεζόν που πέρασε, δείχνουν πολύ πιο φρέσκες από άλλες πιο ισχυρές στα χαρτιά και για αυτό και ως τώρα έχουν γίνει τόσες εκπλήξεις. <br />
<br />
Για αυτό λοιπόν και δεν είναι λογικό να ρίχνουμε την ευθύνη της αποτυχημένης πορείας μιας ομάδας αποκλειστικά και μόνο σε έναν προπονητή. Δείχνει τουλάχιστον ότι κάποιος δεν ξέρει τα βασικά για το συγκεκριμένο αντικείμενο. Όταν θέλουμε να κάνουμε κριτική, ας σκεφτόμαστε πιο ψύχραιμα και πιο σφαιρικά τα πράγματα και όχι να ανοίγουμε το στόμα μας και όποιον πάρει η μπάλα. Ειδικά όταν πρόκειται για ανθρώπους που έχουν αποδείξει την αξία τους. Δεν είναι όλα μονόπλευρα στο ποδόσφαιρο, όπως φυσικά και πουθενά αλλού…<br />
<br />
Υ.Γ.: Ο Λίπι σήμερα σε δηλώσεις του ανέφερε ότι αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη... Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-18295396794639799112010-06-23T10:04:00.001-07:002010-06-23T10:04:31.849-07:00Τέλος εποχής<meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 11" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 11" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CUsers%5Cuser%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><style>
<!--
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: 16pt;"><br />
</span>Αυτό ήταν. Ο Ότο Ρεχάγκελ αποτελεί παρελθόν από τον πάγκο της Εθνικής μας ομάδα μετά από σχεδόν μια δεκαετία. Την πιο λαμπρή δεκαετία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο αγώνας του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος κόντρα στην Αργεντινή, στον οποίο γνωρίσαμε την ήττα, ήταν το κύκνειο άσμα του Γερμανού τεχνικού. Φεύγει όπως ξεκίνησε μια μέρα του Σεπτέμβρη του 2001, αντιμετωπίζοντας την Φινλανδία σε μια χαμένη προκριματική φάση Μουντιάλ. Ηττημένος. </div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Ενδιάμεσα σε αυτά τα δύο παιχνίδια υπήρξαν πολλά περισσότερα. Υπήρξαν αξέχαστες στιγμές χαράς και εθνικής υπερηφάνειας, συναισθήματα πρωτόγνωρα για την μικρή ποδοσφαιρικά Ελλάδα. Μια χώρα, με την οποία ως τότε οι αντίπαλοι γελούσαν, κατάφερε να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης, αναγκάζοντας τους ίδιους αντιπάλους να κλαίνε. Και όλα αυτά τα οφείλουμε σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό στον Ότο Ρεχάγκελ, ο οποίος υπήρξε ο σωστός άνθρωπος στην λάθος χώρα…</div><div class="MsoNormal"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4aznDHhqPuHsYcE6GS7gshGAC-1RLPIcUlCk2KCMt4ARAxChL5uzcRVo-hEfc05HALNiANS34OrMbZfnUZj2DROT5sAYeSqb0HJGyikx0K0N2COmOK9G6s7NB6y8VlhuTALOKQ_mn4x4/s1600/_47919731_greece.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4aznDHhqPuHsYcE6GS7gshGAC-1RLPIcUlCk2KCMt4ARAxChL5uzcRVo-hEfc05HALNiANS34OrMbZfnUZj2DROT5sAYeSqb0HJGyikx0K0N2COmOK9G6s7NB6y8VlhuTALOKQ_mn4x4/s320/_47919731_greece.jpg" /></a></div><br />
</div><div class="MsoNormal">Δυστυχώς, ο Γερμανός προπονητής έκανε ένα μεγάλο λάθος. Γέμισε με τεράστιες προσδοκίες τους Έλληνες φιλάθλους. Για αυτό και από το 2004 και μετά όταν άρχισε να ασχολείται με την Εθνική μας ομάδα και η κουτσή Μαρία, δέχτηκε σκληρή κριτική για τις επιλογές του. Κι όμως εγώ πιστεύω ότι όλη αυτή η κριτική προέρχεται από την αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό του. Απλά ως λαός δείχνουμε κάπως περίεργα την αγάπη μας. Δεν αναφέρομαι βέβαια στον κάθε κάφρο που ασχολείται με το ποδόσφαιρο για να έχει απλά κάπου να ξεσπάει τα νεύρα και τον καημό του. Αυτοί υπήρχαν, υπάρχουν και δυστυχώς θα υπάρχουν. Όμως ο κάθε Έλληνας που αγαπάει την μπάλα, πιστεύω ότι αναγνωρίζει το έργο του Ρεχάγκελ και κατά βάθος στεναχωριέται που βλέπει ότι αυτό που πέτυχε ο Όθωνας, δεν θα το ξαναπετύχει ποτέ στην καριέρα του, η οποία άλλωστε βρίσκεται στη δύση της. </div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Μετά από μια τέτοια λαμπρή πορεία όμως, δεν χωρούν μιζέριες τώρα στο τέλος. Άσχετα με το τι πιστεύει ο καθένας και το τι ευθύνες καταλογίζει στον Ρεχακλή, όλοι οφείλουμε να του αποδώσουμε τις τιμές που του αξίζουν και να φροντίσουμε για την υστεροφημία του. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε το σπουδαίο έργο που ξεκίνησε ο Ότο Ρεχάγκελ και το οποίο δεν περιορίζεται μόνο σε μια ομάδα. Ο άνθρωπος αυτός έκανε πολύ σπουδαιότερα πράγματα, όπως το να δώσει και πάλι στο ποδόσφαιρο τη θέση που του αξίζει. Αυτή τη δεκαετία, άνοιξαν εκατοντάδες νέες Ακαδημίες ποδοσφαίρου, φτιάχτηκαν καινούρια γήπεδα και ο κόσμος άρχισε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο συστηματικότερα και με μεγαλύτερο επαγγελματισμό. Βέβαια στην Ελλάδα ζούμε, μια χώρα όπου η κερδοσκοπία ανθίζει και λογικό είναι να γίνουν λάθη. Μπήκαν όμως τα θεμέλια, για ένα καλύτερο αύριο και αυτό το οφείλουμε κυρίως σε αυτό τον άνθρωπο.</div><div class="MsoNormal"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk0zsB71tUmlzIs1bLtvwtw-eZw4PdkHIE-24B1Ejd2KJ3R7sg8uqJadgzqX4tcUjHvw0mZdlMX7qE4L77EK4PGYUU5lSaa7VPzcmhGMqW0mOv2SyaRPG8QD-CHwmiFQkcqHR-orbLZrQ/s1600/Rehhagel-Wenger_1453042i.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk0zsB71tUmlzIs1bLtvwtw-eZw4PdkHIE-24B1Ejd2KJ3R7sg8uqJadgzqX4tcUjHvw0mZdlMX7qE4L77EK4PGYUU5lSaa7VPzcmhGMqW0mOv2SyaRPG8QD-CHwmiFQkcqHR-orbLZrQ/s320/Rehhagel-Wenger_1453042i.jpg" /></a></div><br />
</div><div class="MsoNormal">Το αύριο αυτό πλέον έφτασε. Αν θέλετε να το περιορίσουμε στον στενό χώρο της Εθνικής μας ομάδας, ακόμα δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι θα συμβεί από εδώ και πέρα. Όμως το σίγουρο είναι ότι οι βάσεις έχουν μπει για τα καλά, για να δούμε ακόμα πιο σπουδαία πράγματα. Όσο και αν δεν το πιστεύουμε, το ταλέντο υπάρχει. Υπάρχουν παιδιά, τα οποία ξέρουν πολύ μπάλα και αξίζουν να αγωνιστούν στην Εθνική. Αρκεί να γίνει η σωστή διαχείριση από αυτούς που θα έρθουν. Όχι πως θα πάμε να πάρουμε κανα Μουντιάλ. Όμως όλη αυτή η προσπάθεια των δέκα τελευταίων χρόνων, δεν θα πάει χαμένη. Τέρμα τα πισωγυρίσματα, σε έναν τομέα, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με όλους τους άλλους σε αυτό το κράτος. Ένας τομέας που πλέον λειτουργεί… γερμανικά! Πότε θα βρεθεί άραγε ένας Ρεχάγκελ να συμμαζέψει λιγάκι και τα υπόλοιπα… </div>Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-61807763650582971172010-06-22T13:48:00.000-07:002010-06-22T16:22:17.950-07:00Μαθήματα ψυχής!Συγκλονιστική! Αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε για αυτή την Εθνική ομάδα. Μια ομάδα που άκουσε πολλά κατά την παραμονή της στη Νότια Αφρική, αλλά ωστόσο χάρη στις συγκλονιστικές της εμφανίσεις κόντρα σε Νιγηρία και Αργεντινή αποζημίωσε ακόμα και τους πιο απαιτητικούς φιλάθλους. <br />
<br />
Για άλλη μια φορά αυτή η ομάδα κατάφερε με την υπερπροσπάθεια που κατέβαλε απέναντι στον Μέσι και την παρέα του, να συγκινήσει όλους τους Έλληνες. Μπορεί να μην καταφέραμε να νικήσουμε το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του Μουντιάλ, μπορεί να μην ξέρουμε τα καντάρια μπάλας που ξέρουν οι Αργεντινοί, όμως τέτοιες ψυχάρες δεν έχει καμία άλλη ομάδα στον κόσμο. <br />
<br />
Το σημερινό παιχνίδι έτσι και αλλιώς δεν ήταν ποτέ μέσα στο πρόγραμμα της Εθνικής. Το ξέραμε ότι ήταν σχεδόν απίθανο να ζητήσουμε κάτι παραπάνω από μια αξιοπρεπή εμφάνιση. Η πρόκριση χάθηκε άλλωστε στο ματς με την Νότια Κορέα. Μια Νότια Κορέα, η οποία έδειξε και σήμερα ότι δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Όπως και να έχει εκείνο το παιχνίδι δεν πήγε όπως θα θέλαμε, όμως όπως ήρθαν τα πράγματα αποδεικνύεται πόσο λάθος έκαναν όλοι που μίλησαν με τόσο σκληρά λόγια για αυτή την ομάδα. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxZKyc8_mrYuU7gKNkw0EG8mQq-Pmk0W8azllyK8meR4bAYqiWz6oeLA1MG0aBBFT4R1ZeJgbWOj4jSijMUqQZdFRNpVd8sENcA4JUgMS8iE1GLLTULKcvL7ZhcNVe80sIRW_Fgs-J-hM/s1600/ellasargentin_PH3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxZKyc8_mrYuU7gKNkw0EG8mQq-Pmk0W8azllyK8meR4bAYqiWz6oeLA1MG0aBBFT4R1ZeJgbWOj4jSijMUqQZdFRNpVd8sENcA4JUgMS8iE1GLLTULKcvL7ZhcNVe80sIRW_Fgs-J-hM/s320/ellasargentin_PH3.jpg" /></a></div><br />
Έτσι κι αλλιώς, η Εθνική ήρθε σε αυτό το Μουντιάλ για να κάνει την υπέρβαση, διώχνοντας από πάνω της τα φαντάσματα του παρελθόντος. Και το έκανε με τον πλέον εμφατικό τρόπο. Παίζοντας έτσι όπως μόνο αυτή η ομάδα ξέρει στον κόσμο, πέρα από συστήματα και τακτικές, με ελληνική ψυχή. Μια ελληνική ψυχή που ποδοσφαιρικά κατάφερε να αναδείξει ένας Γερμανός, ο μέγιστος Ότο Ρεχάγκελ. Αυτή η «γριά αλεπού» των γηπέδων που εμφάνισε μια ομάδα σήμερα, η οποία έκανε πολλές φορές τον Μαραντόνα και την ομάδα του να βγουν από τα ρούχα τους. <br />
<br />
Σήμερα, η Εθνική είχε ένα απίστευτο θράσος μέσα στο γήπεδο, το οποίο πραγματικά με χαροποίησε αφάνταστα. Δεν έδειξε κανέναν σεβασμό στην σπουδαία αυτή Αργεντινή και πολύ καλά έκανε, αφού όπως πολλές φορές έχει δείξει και στο παρελθόν δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο. Η Εθνική έχει γίνει πλέον μια ομάδα που άσχετα με το ποιον παίζει σε γεμίζει με προσδοκίες. Σου δίνει την εντύπωση πως μπορεί να κάνει την υπέρβαση ακόμα και απέναντι στους καλύτερους. Αυτό είναι και το πιο σπουδαίο που έχει καταφέρει τόσα χρόνια αυτή η οικογένεια, η οποία οφείλω να ξανατονίσω ότι είναι δημιούργημα του Ότο Ρεχάγκελ. Ενός ανθρώπου που έκανε πολλά λάθη και ακόμα περισσότερα καλά.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT17gJtt_nJnXbsPe9bBIUo6489gbTD1WXNv3H7C5YKg6lNBuB5XXZCq5eaRJmoHSy1e5XEADuApomf1c07nC95_dZs-_JuBlvfya9O_rtD2VpsBvFzcH9LDyHSyi-wNF58rg0F2bgiYE/s1600/ellasargentin_PH1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT17gJtt_nJnXbsPe9bBIUo6489gbTD1WXNv3H7C5YKg6lNBuB5XXZCq5eaRJmoHSy1e5XEADuApomf1c07nC95_dZs-_JuBlvfya9O_rtD2VpsBvFzcH9LDyHSyi-wNF58rg0F2bgiYE/s320/ellasargentin_PH1.jpg" /></a></div><br />
Ίσως το σημερινό ματς να ήταν και ένα τέλος εποχής για αυτή την ομάδα. Τόσο για αρκετούς από τους παίκτες που αγωνίστηκαν, όσο και για τον Όθωνα των Ελλήνων. Ωστόσο η καλή δουλεία που έχει γίνει τόσα χρόνια μας γεμίζει όλους με αισιοδοξία για ένα ακόμα πιο λαμπρό μέλλον. Ούτως ή άλλως πίσω από αυτούς τους παίκτες ακολουθεί μια φουρνιά παικτών με αστείρευτο ταλέντο που μας έχουν κάνει περήφανους πολλές φορές με τις μικρές Εθνικές. Για εμάς εδώ το Μουντιάλ τελειώνει. Θεωρώ όμως ότι αν και μέσα μας υπάρχει πικρία από τον αποκλεισμό μας, όλοι νιώθουμε γεμάτοι και ικανοποιημένοι από αυτό που μας έδειξε η Εθνική μας στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής. Και όλοι θα πρέπει να νιώθουμε υπερήφανοι. Πολύ περισσότερο από τους φιναλίστ της προηγούμενης διοργάνωσης, Γάλλους, οι οποίοι δεν πέτυχαν ούτε νίκη και αποκλείστηκαν, αλλά και από πολλές άλλες χώρες, οι οποίες διαθέτουν πολύ πιο «διαφημισμένες» ομάδες από τη δική μας και μόνο μπάλα δεν έχουν παίξει ως τώρα. Αποστολή εξετελέσθη για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και πραγματικά αξίζει σε όλους όσοι το απαρτίζουν ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλες αυτές τις συγκινήσεις που μας προσέφεραν. Άξιοι!Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-23713553336603577032010-06-21T08:24:00.001-07:002010-06-21T08:25:40.481-07:00Ο εκκεντρικός κύριος Μαραντόνα<meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 11" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 11" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CUsers%5Cuser%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><style>
<!--
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style><span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span>Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ωστόσο ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του και η… άσωτη ζωή που έκανε τον μετέτρεψαν σε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες στο παγκόσμιο στερέωμα. Αν και τα χρόνια πέρασαν, αρνείται πεισματικά να σοβαρευτεί, παρά το ότι βρίσκεται σε ένα πιο υπεύθυνο πόστο, αυτό του προπονητή. Μιλάω φυσικά για τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Τον άνθρωπο που κάθε κίνησή του είναι θέμα στα μίντια και που αύριο θα βρεθεί αντιμέτωπος με την Εθνική μας. <br />
<div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Οι δηλώσεις του στην συνέντευξη Τύπου για το επικείμενο ματς είναι άλλωστε και η αφορμή αυτού του κειμένου. Δεν με ενδιαφέρουν βέβαια τα όσα είπε σχετικά με την αυριανή αναμέτρηση, αλλά περισσότερο οι… μπηχτές του σε πρόσωπα και ομάδες αυτού του Μουντιάλ. Άρχισε λοιπόν (πάλι) ο Ντιεγκίτο να κράζει, με πρώτο τον διαιτητή του αγώνα της Βραζιλίας με την Ακτή Ελεφαντοστού και το χέρι που δεν καταλόγισε στον Φαμπιάνο στην φάση του δεύτερου γκολ και συνέχισε με τις ομάδες- ονόματα της διοργάνωσης που δεν απέδωσαν ως τώρα τα αναμενόμενα, μιλώντας περιπαικτικά για αυτές.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyqEX3C9VBRj-BcHHKOjbfBVrzUCZL6_vSVdnzU6V2Jo7NTNU57qtShSiffylb4zh-wPnSZrPh8BMNYOirRGKP-WW4VC2HqvQIZL6bkSmYse6WUmJxGbGJzAt3mUztpPV6kcUhqBpMv2o/s1600/maradona1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyqEX3C9VBRj-BcHHKOjbfBVrzUCZL6_vSVdnzU6V2Jo7NTNU57qtShSiffylb4zh-wPnSZrPh8BMNYOirRGKP-WW4VC2HqvQIZL6bkSmYse6WUmJxGbGJzAt3mUztpPV6kcUhqBpMv2o/s320/maradona1.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Εντάξει σαν παίκτης ο Ντιέγκο μπορούμε να πούμε ότι έχει κάποια άλλοθι για την ιδιορρυθμία του. Πρώτον, το νεαρό της ηλικίας και δεύτερον την αρρώστια του. Γιατί η εξάρτηση είναι αρρώστια. Και πάλι όμως δεν μιλούσε τόσο πολύ. Μπορεί να μην ήταν το πρότυπο αθλητή για τα μικρά παιδιά, όμως αυτό είναι άλλο θέμα. Σε ατομικό επίπεδο, από τη στιγμή που έπαιζε την καλύτερη μπάλα στον κόσμο, κανείς δεν μπορούσε να του πει τίποτα για όσα παραπτώματα έκανε. Μαγκιά του στο κάτω- κάτω να μπορεί να είναι κορυφαίος, χωρίς καν να ακολουθεί σταθερές και κανόνες. Πλέον όμως τα χρόνια πέρασαν και ο Μαραντόνα μεγάλωσε και πλέον κατέχει, όπως προείπα, μια πολύ υπεύθυνη θέση, αυτή του προπονητή της εθνικής Αργεντινής. Τα λόγια και οι πράξεις του έχουν άλλη βαρύτητα. Και από τη στιγμή που ακόμα δεν έχεις αποδείξει τίποτα ακόμα σε τεχνικό επίπεδο, φρόνιμο θα ήταν να δουλεύεις περισσότερο και να μιλάς λιγότερο. Γιατί εγώ ο αγαθός, θα μπορούσα να του τα δικαιολογήσω και αυτά αν είχε να επιδείξει κάποιο έργο.</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Άσχετα όμως με το τι έχει πετύχει, σαν προπονητής έχεις την υποχρέωση να σέβεσαι τους αντιπάλους σου και όχι να προσπαθείς να τους εκμηδενίσεις. Αν δεν σου κάνουν στο κάτω- κάτω τι έγινες προπονητής. Για να αντιμετωπίζεις τους… άμπαλους; Ποιο το νόημα. Και σε όλα αυτά να προσθέσω και την προστασία που είχε ο Μαραντόνα όταν έτρωγε τις εξάρες από την Βολιβία. Τότε που έπρεπε να έχει πάει σπίτι του με κλωτσιές, αλλά τελικά τον έστειλαν για … αδυνάτισμα.</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwIda05tyQJ7i85iNG58_kjYFFwvhMxeNLeCDjF_b0EgaO6HomHnWN-mjp3bc_uzaiH6qkeCPP6f9mLYLbly9MIn-ku7nDTuSIPLpB3OjLqT9Cz_7x5lw27Ze6_r5v6uNcc7u2CU_2rps/s1600/maradona460x276.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwIda05tyQJ7i85iNG58_kjYFFwvhMxeNLeCDjF_b0EgaO6HomHnWN-mjp3bc_uzaiH6qkeCPP6f9mLYLbly9MIn-ku7nDTuSIPLpB3OjLqT9Cz_7x5lw27Ze6_r5v6uNcc7u2CU_2rps/s320/maradona460x276.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Και πάλι βέβαια όλα αυτά είναι υποκειμενικά. Όπως και το να μιλάμε περί ηθικής. Πρέπει να περιμένουμε να δούμε και την πορεία της Αργεντινής σε αυτό το Μουντιάλ για να κρίνουμε επί της ουσίας. Αν και για μένα προπονητής δεν θα γίνει ποτέ ο Μαραντόνα… Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι είτε καλός, είτε κακός, ο Μαραντόνα λατρεύτηκε και συνεχίζεται να λατρεύεται από τον κόσμο για αυτό που είναι . Κάποιοι άλλοι δεν του αναγνωρίζουν την άστατη ζωή που έκανε και αυτό μειώνει την αξία του στα μάτια τους. Όπως και να έχει όμως ο Ντιέγκο Μαραντόνα είναι αυτός που είναι και δεν δέχεται να αλλάξει για κανέναν. Είναι ένα μεγάλο παιδί. Έτσι αντιμετωπίζει τη ζωή, ως παιδί. Και αυτό το κάνει από επιλογή. Ξέρει ότι τσαλακώνει την εικόνα του και δεν τον ενδιαφέρει καθόλου. Αυτός το μόνο που ήξερε να κάνει καλά άλλωστε ήταν να παίζει μπάλα. Για όλα τα άλλα ποτέ δεν αρνήθηκε ότι έκανε λάθη. Δεν φαίνεται να τον πολυνοιάζει όμως. Όλα αυτά άλλωστε τον έχουν κάνει σημείο αναφοράς. Είναι ο Μαραντόνα.</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Υ.Γ. Ελπίζω αύριο η Εθνική να μην του κάνει τη χάρη να έχει τροφή για νέα… σχόλια μετά το τέλος του αγώνα και να είμαστε εμείς αυτοί που θα γελάμε…</div>Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-8941643806857680762010-06-20T07:14:00.000-07:002010-06-20T07:14:21.293-07:00Άμα έχεις έμπνευση…Το μότο που με εκφράζει και προσπαθώ να το εφαρμόζω στην καθημερινότητά μου είναι το «Η ζωή θέλει τέχνη». Για μένα αυτή η φράση χαρακτηρίζει τα πάντα. Και όπως είναι φυσικό δεν θα μπορούσε κάτι τέτοιο να μην ισχύει και για τον «βασιλιά των σπορ», το ποδόσφαιρο.<br />
<br />
Πριν λίγο έβλεπα την αναμέτρηση της Παραγουάης με την Σλοβακία για το Μουντιάλ, όπου οι Λατινοαμερικάνοι επικράτησαν με 2-0. Το αποτέλεσμα αυτό κατά τη γνώμη μου δεν ήταν προϊόν της τεράστιας δυναμικότητας των δύο ομάδων, αφού και η Σλοβακία όπως μας έχει δείξει από την προκριματική φάση κιόλας, διαθέτει ένα αξιοπρεπέστατο σύνολο. Επίσης δεν μπορείς να πεις ότι και η Παραγουάη είναι η ομάδα φόβητρο. Το αποτέλεσμα λοιπόν αυτό ήταν προϊόν της ατομικής έμπνευσης των νικητών. Δύο στιγμές όπου η ομάδα του Γκεράρντο Μαρτίνο υπερκέρασε κάθε ποδοσφαιρικό σύστημα και χάρη στις καταπληκτικές ενέργειες των παικτών της κατάφερε να σημειώσει δύο πανέμορφα τέρματα, τα οποία της έδωσαν και τους τρεις πολύτιμους βαθμούς.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU-Wya_jS_P5AgYuYpw2LUA1ZtEPbFNL113cJE_JBdmUQUQNrNrYKDDgrxXcpnnWy6oc_AE2tHqB3sy0U5CyvwvnqUHWN_0Rqx4BbRwYqwK9DXON2qSuMep5TmcT7XDvTTz0MP0pjmK-Y/s1600/na_2010_6_20_16_43_6_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU-Wya_jS_P5AgYuYpw2LUA1ZtEPbFNL113cJE_JBdmUQUQNrNrYKDDgrxXcpnnWy6oc_AE2tHqB3sy0U5CyvwvnqUHWN_0Rqx4BbRwYqwK9DXON2qSuMep5TmcT7XDvTTz0MP0pjmK-Y/s320/na_2010_6_20_16_43_6_b.jpg" /></a></div><br />
Σίγουρα η Παραγουάη ήταν πολύ καλύτερη συνολικά στο συγκεκριμένο παιχνίδι, όμως τα γκολ δεν προήλθαν όταν έπαιξε συστηματικά και πειθαρχημένα, αλλά όταν προσπάθησαν να κάνουν το κάτι παραπάνω ατομικά. Αυτό είναι πιστεύω και το «κλειδί» για να κάνει μια ομάδα την υπέρβαση. Η έμπνευση. Υπάρχουν πολλές καλές ομάδες στο παγκόσμιο στερέωμα, όμως στο τέλος αυτές που έχουν το κάτι παραπάνω είναι αυτές που διακρίνονται. Αυτές που διαθέτουν παίκτες, οι οποίοι με μια έμπνευση της στιγμής θα αλλάξουν την ροή του αγώνα.<br />
<br />
Τρανό παράδειγμα ομάδας με έλλειψη έμπνευσης θα έλεγα πως είναι και η Αγγλία. Μια ομάδα με τεράστια ποδοσφαιρική παράδοση και που πάντα στο ρόστερ έχει μερικούς σπουδαίους παίκτες. Ποτέ όμως δεν κάνει κάτι το ξεχωριστό. Το παιχνίδι της είναι προβλέψιμο και για αυτό πάντα την «πατάει» σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Αντίθετα οι ομάδες που βρίσκονται πάντα στην κορυφή φτάνουν γιατί διαθέτουν αυτό το «κάτι». Ακόμα και η Εθνική το 2004 έφτασε ως την κορυφή χάρη σε εμπνεύσεις της στιγμής. Μπορεί να κατηγορήθηκε για το αμυντικό της ποδόσφαιρο, όμως τα περισσότερα γκολ που σημείωσε ήταν αποτέλεσμα της ατομικής ικανότητας των παικτών, οι οποίοι ήξεραν να συνεργάζονται άψογα μεταξύ τους. Από την εκπληκτική τρίπλα του Ζαγοράκη στον Λιαζαραζού, ως τις απίστευτες μπαλιές του «μάγου» Τσιάρτα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOmWvyIGzYdiFuMOZF8nqWXsrQyn7yeZrmOI7_2LRMZs0x9sVAuVUB2qWLWcOZ5CNME72Zn1P92yNrmMCel-x5LnxrZRU2_4Yjh511R9ozE9xbhtKvd_LXV-3TwFspwrdeTWAJaOc1DHE/s1600/ronaldinho2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOmWvyIGzYdiFuMOZF8nqWXsrQyn7yeZrmOI7_2LRMZs0x9sVAuVUB2qWLWcOZ5CNME72Zn1P92yNrmMCel-x5LnxrZRU2_4Yjh511R9ozE9xbhtKvd_LXV-3TwFspwrdeTWAJaOc1DHE/s320/ronaldinho2.jpg" /></a></div><br />
Έτσι γίνεται χρόνια τώρα στο ποδόσφαιρο και αυτό είναι άλλωστε που το κάνει το πιο δημοφιλές σπορ στον πλανήτη. Για αυτό και ομάδες όπως η Βραζιλία είναι από τις πιο αγαπητές στο φίλαθλο κοινό. Γιατί όσο και να έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο πάντα θα υπάρχουν οι παίκτες που με τις εμπνεύσεις τους θα μας ξεσηκώνουν. Αυτή είναι στο κάτω- κάτω και η ουσία του ποδοσφαίρου. Πέρα από το αποτέλεσμα και τις όποιες προτιμήσεις και να έχουμε, πάντα όλοι καθόμαστε κολλημένοι μπροστά από την τηλεόρασή μας ή πάμε στο γήπεδο επιζητώντας το ίδιο πράγμα. Το θέαμα.Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-45669725452033744972010-06-19T10:57:00.000-07:002010-06-19T11:53:02.188-07:00Η θλιβερή ιστορία της Βόρειας Κορέας…Βρισκόμαστε στο 2010 και όμως συμβαίνουν κάποια πράγματα που μας υπενθυμίζουν πως για κάποιους ανθρώπους δεν είναι όλα δεδομένα. Η υπόθεση που έχει στρέψει τα βλέμματα όλων πάνω της και πρόκειται για ένα περιστατικό άνευ προηγουμένου, δεν είναι άλλη από την «εξαφάνιση» των τεσσάρων παικτών της Βόρειας Κορέας και μάλιστα κατά τη διάρκεια των αγωνιστικών υποχρεώσεων της ομάδας τους στο Μουντάλ. Οι τέσσερεις παίκτες δεν είχαν δηλωθεί από τον προπονητή τους στην 23άδα πριν από το ματς με την Βραζιλία και έκτοτε οι φήμες άρχισαν να οργιάζουν.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9Gbg_Yin3hBi7QjGrsLpkZqNOHju2FjJCeAasxb83ZPblvgUnTzPppVIWAHHWky2r7xl8c4EXdn8bNjgnu_zhOr_ddulaiC4w2e5xNZQ-WOjJPzrHpf12hKKNfaMSTLu1LAXKAfF2HqA/s1600/jong-tae-se-pic-action-images-90434914.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9Gbg_Yin3hBi7QjGrsLpkZqNOHju2FjJCeAasxb83ZPblvgUnTzPppVIWAHHWky2r7xl8c4EXdn8bNjgnu_zhOr_ddulaiC4w2e5xNZQ-WOjJPzrHpf12hKKNfaMSTLu1LAXKAfF2HqA/s320/jong-tae-se-pic-action-images-90434914.jpg" /></a></div>Είναι γνωστό ότι το δικτατορικό καθεστώς που υπάρχει στην ασιατική χώρα είναι άκρως αυστηρό, σε βαθμό που δεν επιτρέπει στους πολίτες την έξοδό τους από τη χώρα… Λέγεται λοιπόν πως οι τέσσερεις ποδοσφαιριστές που αγνοούνταν από την περασμένη Τρίτη, αναζήτησαν πολιτικό άσυλο στην χώρα της Νότιας Αφρικής. Η ΦΙΦΑ πάντως έσπευσε να διαψεύσει αμέσως τις φήμες αυτές, ενώ και το τηλεοπτικό συνεργείο του «Associated Press» φαίνεται να την επιβεβαιώνει, αφού το απόγευμα «έπιασε» on camera τους τρεις από τους τέσσερεις αγνοουμένους μέσα στο λεωφορείο που μετέφερε την αποστολή της ομάδας. Το πιο πιθανό είναι μέσα στο λεωφορείο να βρισκόταν και ο τέταρτος…<br />
<br />
Χθες πάντως η ομάδα της Βόρειας Κορέας ακύρωσε προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου, ενώ απαγορεύτηκαν σε όλους οι δηλώσεις… Όπως και να΄χει όμως, η κατάσταση που επικρατεί στην Βόρεια Κορέα, είναι λογικό να εξάπτει την φαντασία σε τέτοιες περιπτώσεις. Το γεγονός αυτό μάλιστα αποτελεί μια καλή αφορμή να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά και σε ανάλογα θέματα που έχουν να κάνουν με την προσωπική ελευθερία του κάθε ατόμου.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6JknQq8Cc6lHdZXUg2tVCkwxIBQiCwyD8bXRHp86EpRZd7Y196faVaIT6E6oqJwzZioMOjCs64lSR_p3_oh3mvqm9d5qaB7q3sufU0ZuKpq7VWWCRLDAZBWAAgf8gWZqH35nZuItJm4g/s1600/kim-jong-420x0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6JknQq8Cc6lHdZXUg2tVCkwxIBQiCwyD8bXRHp86EpRZd7Y196faVaIT6E6oqJwzZioMOjCs64lSR_p3_oh3mvqm9d5qaB7q3sufU0ZuKpq7VWWCRLDAZBWAAgf8gWZqH35nZuItJm4g/s320/kim-jong-420x0.jpg" /></a></div>Μια κωμικοτραγική κατάσταση που αποκαλύφθηκε πρόσφατα, αποτελεί η… ενοικίαση από το δικτατορικό καθεστώς, Κινέζων υποστηρικτών της Βόρειας Κορέας σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, αφού όπως προαναφέραμε δεν είναι δυνατή για τους βορειοκορεάτες η έξοδος από τη χώρα τους. Υπάρχουν όμως πολύ χειρότερα από αυτό το γεγονός, τα οποία αφορούν την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων. Με αφορμή τη συμμετοχή της χώρας του στο Μουντιάλ, ένας Βορειοκορεάτης χαμηλόβαθμος αξιωματικός που πλέον ζει στη Βρετανία, δήλωσε στην εφημερίδα «Ιndependent» πως φοβάται για τη ζωή του και πως αν το καθεστώς τον ανακαλύψει θα τον σκοτώσει. Και σίγουρα στην ίδια θέση με τον «φυγά» της ιστορίας μας υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες… Προσπαθούν να επιβιώσουν καθημερινά ανησυχώντας για τη ζωή τους, ενώ οι… αποδράσεις δεν σταματούν, αφού πολλοί είναι αυτοί που αποφασίζουν να κάνουν πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα για να έρθουν στην Ευρώπη προκειμένου να ζήσουν ελεύθεροι.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP1SZUB7OmVDqEgzhoJcmjPEQmPdKLIw_LDKMMOUWijumOvF5NzS8eQ49i-BmJfgZqQoWjk6-3t6xjcZdBe-sXXryB0SU5uFj1wT0BDPId-KVLA3aa8A-bW-4ZnQumqiKhh2wIaKh0uRM/s1600/north-korean-army-babes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP1SZUB7OmVDqEgzhoJcmjPEQmPdKLIw_LDKMMOUWijumOvF5NzS8eQ49i-BmJfgZqQoWjk6-3t6xjcZdBe-sXXryB0SU5uFj1wT0BDPId-KVLA3aa8A-bW-4ZnQumqiKhh2wIaKh0uRM/s320/north-korean-army-babes.jpg" /></a></div><br />
Η εθνική ομάδα λοιπόν αυτής της χώρας αποτέλεσε αφορμή να έρθει το συγκεκριμένο ζήτημα ξανά στο προσκήνιο και προσωπικά ευελπιστώ πως όλη αυτή η δημοσιότητα που πήρε το γεγονός αυτό, θα αποδειχθεί ευεργετική για αυτό τον λαό που υποφέρει και για όσους βρίσκονται σε αυτή τη θέση. Η εθνική τους ομάδα άλλωστε με την τεράστια προσπάθεια που έκανε κόντρα στην μεγάλη Βραζιλία ήταν αυτή που έφερε ξανά έστω και για λίγο το χαμόγελο στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων. Αυτή η ομάδα που κάνει προπόνηση σε ένα δημόσιο γυμναστήριο (στην πρώτη της παρουσία σε Μουντιάλ το ’66 έκανε σε ένα εργοστάσιο χημικών)… Παρά τις όποιες αθλιότητες, τις οποίες αντιμετωπίζει, αυτή η ομάδα είναι μια όαση αισιοδοξίας μέσα στην μιζέρια της… Και σίγουρα τρανή απόδειξη του μεγαλείου του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα, που σκοπός του είναι φυσικά μνα ενώνει και όχι να χωρίζει, άσχετα αν πλέον αυτό το έχουμε ξεχάσει. Αυτή η ιστορία, η οποία συμβαίνει και επί των ημερών μας, αποτελεί και ένα μάθημα για όλους μας. Να μην σταματάμε ποτέ να προσπαθούμε για να πετύχουμε τον στόχο μας. Με όποιο μέσο μπορούμε. Να επιμένουμε, για το κοινό καλό.Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-79354013099720015202010-06-18T07:29:00.000-07:002010-06-18T10:27:49.225-07:00Το Μουντιάλ των αντιφάσεων...Σαν Έλληνες χαρήκαμε ιδιαίτερα από τη χθεσινή νίκη της εθνικής μας ομάδας και δίκαια. Όμως, εκτός από τους πανηγυρισμούς, το μάτι μου σήμερα έπεσε σε ένα ολιγόλεπτο βίντεο, με τις συνεχόμενες διαμαρτυρίες που γίνονται καθημερινά στους δρόμους των κεντρικών πόλεων της Νότιου Αφρικής.<br />
<br />
Εκτός του ότι το θέμα έχει πολύ μικρή διάσταση στη διάρκεια των δελτίων ανά τον κόσμο και προσπαθεί να κουκουλωθεί, αναρωτήθηκα αν άραγε επαναλαμβάνεται η ιστορία…<br />
Αυτό γιατί κάποτε τα καράβια με τους μαύρους εργάτες από την Αφρική έφταναν κατά χιλιάδες στην Αμερική για να χτίσουν ένα νέο κόσμο για τους «ανώτερους» λευκούς…<br />
Έτσι, παρά την αρχική παραδοχή ότι αυτό το μουντιάλ θα δείξει ότι όλοι στον κόσμο είμαστε ίσοι τελικά στον κόσμο αυτό και να αποτελέσει ένα εφαλτήριο από όπου θα ξεκινήσει η πολυαναμενόμενη ανάπτυξη και η απαρχή της «φυγής» της Αφρικής από την ανέχεια, είμαστε ακόμα στο σημείο μηδέν.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMWu4NTOx76aY9kjvs604PVrmlGquar9r9ImRuFxd6APf2w5Mj52eHuzfTaBJEbQOJO-kiw7HgN9hQk3npQub7A9_RsuZuHFmT_BZVkBP95ViVtXnzJJXSvqJD_hO_RdeLhKgpjKHFQ5c/s1600/worldcup_2010_6_14_8_49_5_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMWu4NTOx76aY9kjvs604PVrmlGquar9r9ImRuFxd6APf2w5Mj52eHuzfTaBJEbQOJO-kiw7HgN9hQk3npQub7A9_RsuZuHFmT_BZVkBP95ViVtXnzJJXSvqJD_hO_RdeLhKgpjKHFQ5c/s320/worldcup_2010_6_14_8_49_5_b.jpg" /></a></div><br />
Τελικά βλέπουμε ανθρώπους να έχουν δουλέψει και να δουλεύουν προς τέρψιν των- και πάλι «σύγχρονων πλέον ανώτερων» λευκών- ώστε να απολαύσουν τον βασιλιά των σπορ ...<br />
Προς Θεού, δεν κατακρίνω το ποδόσφαιρο και το (κακό μέχρι σήμερα) θέαμα που προσφέρει και τη μορφή ψυχαγωγίας που μας προσφέρει, πιστεύω όμως ότι πρέπει να σκεπτόμαστε παραπάνω από ότι μας «ταΐζουν» σε κάθε περίπτωση. Για αυτό πριν αράξουμε σήμερα στην καναπεδάρα μας μπροστά στην 32’,το λιγότερο, ιντσών τηλεόραση μας έτσι για να ξεσκάσουμε λίγο από τα άγχη μας, ας σκεφτούμε λίγο περισσότερο από τις χίλιες βουβουζέλες…<br />
<br />
Μανώλης ΒλαχάκηςΜάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-411775039683278982010-06-18T07:03:00.001-07:002010-06-18T07:03:59.151-07:00Ένα καλοστημένο σόου…<meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 11" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 11" name="Originator"></meta><style>
<!--
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style><span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span>Άλλη μια σειρά τελικών στο ΝΒΑ πέρασε την ιστορία, με τους Λέικερς του Κόμπε και της παρέας του να στέφονται πρωταθλητές στο έβδομο και τελευταίο παιχνίδι τους κόντρα στους Σέλτικς. Άλλη μια τιτανομαχία μεταξύ των δύο κορυφαίων ομάδων του κόσμου ολοκληρώθηκε, λαμβάνοντας και αυτή μια θέση στο πάνθεον των μεγάλων μονομαχιών ανάμεσα σε αυτά τα δύο μεγαθήρια. <br />
<div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Κάτι όμως δεν μου κολλάει καλά σε όλη αυτή την υπόθεση. Κάπου μου φάνηκε ότι χάθηκε το μπάσκετ και περάσαμε σε άλλα επίπεδα. Το θέαμα που προσέφεραν στους τελικούς οι δύο ομάδες ήταν τουλάχιστον τραγικό, με αποκορύφωμα τον έβδομο και τελευταίο τελικό. Παρόλα αυτά όμως οι αναμετρήσεις ανάμεσα σε Λέικερς και Σέλτικς είχαν μια άγρια ομορφιά. Πάθος, θέληση και δυνατές μονομαχίες ανάμεσα σε παίκτες τέτοιας αξίας τουλάχιστον αποζημιώνουν λίγο τους απαιτητικούς- σαν και εμένα- θεατές. Αυτό που δεν μου άρεσε ωστόσο είναι πως αυτή η άγρια ομορφιά δεν ήταν απόρροια και μόνο τις προσπάθειας των δύο ομάδων, αλλά και κάποιων που καμία σχέση δεν έχουν με το μπάσκετ. Έχουν όμως μεγάλη σχέση με ότι έχει να κάνει με την προώθηση του αθλήματος, το οποίο ξέρουν να το «πουλάνε» άψογα. </div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0fCMkvS8g_uXhnprpGZzeYt6vZkg-n0njRzmurKPVKT7BbwgOozNE14b_0LMoDhn_fQmJNsGXdHtrpSyBmFqwGZEGlG4_2jALXuuz52OdUJ3CHk7wFuE94Oy1g_ww8gw3vnsfpf_iTzQ/s1600/team526-061710.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0fCMkvS8g_uXhnprpGZzeYt6vZkg-n0njRzmurKPVKT7BbwgOozNE14b_0LMoDhn_fQmJNsGXdHtrpSyBmFqwGZEGlG4_2jALXuuz52OdUJ3CHk7wFuE94Oy1g_ww8gw3vnsfpf_iTzQ/s320/team526-061710.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Όπως και να’ χε το πράγμα χθες- ή μάλλον σήμερα το πρωί- ο έβδομος τελικός έπρεπε να γίνει ντέρμπι με το ζόρι και, γιατί όχι, να έχει και μια εντυπωσιακή ανατροπή. Αυτό είναι άλλωστε αυτό που περίμενε και όλος ο μπασκετικός κόσμος με αγωνία… Πιστεύω όμως ότι όλο αυτό το σκηνικό αδικεί τους ίδιους τους παίκτες, οι οποίοι προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις από την αρχή της σεζόν για το καλύτερο. Ίσως βέβαια όλο αυτό το σόου να είναι και αυτό που ζητάει το αμερικανικό κοινό, αφού τόσα χρόνια υποστηρίζει και επικροτεί την εκάστοτε κίνηση της Αρχής της αμερικανικής ομοσπονδίας. Γιατί αν χθες γίνονταν τα ίδια ακριβώς πράγματα στην Ελλάδα, ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, ίσως να θρηνούσαμε θύματα…</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Και πάλι όμως όσο και να γίνεται όλο αυτό το σόου, υπό την ανοχή του κόσμου, οι υπεύθυνοι θα πρέπει να γνωρίζουν πως το ΝΒΑ δεν έχει σύνορα και νομίζω πως συμφωνούν με αυτό, βάσει των όσων κάνουν κάθε χρόνο για να το προωθήσουν σε όλη την Υφήλιο. Και πλέον αυτό που βλέπουμε είναι λιγότερο μπάσκετ και περισσότερο… κομφετί. Που είναι η δεκαετία των ’80 και ’90, με τις απίστευτες μονομαχίες του Τζόρνταν με τον Μάτζικ, του Μάτζικ με τον Μπέρντ και όχι μόνο. Τότε που σέντερ θεωρείτο ο τεράστιος Χακίμ Ολάζουοον και όχι ο Ντουάιτ Χάουαρντ. Και όλα αυτά μέσα σε ένα πιο μπασκετικό πλαίσιο και που το μάρκετινγκ, το οποίο και τότε υπήρχε αναδείκνυε το άθλημα και τους αθλητές και δεν λειτουργούσε για ένα και μόνο αποτέλεσμα. Το σόου. Η εποχή μας σίγουρα είναι διαφορετική, όμως στον βωμό του θεάματος, ας μην θυσιάσουμε την ουσία, που είναι το ίδιο το μπάσκετ.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1BseixSP7s_3toczZd9ZKNFaSiYAk6LixSXiW6w284VkUSWVY3X2hTAM79HLkP-yu44g5T9WwZDr_5CmyNqecyT8dtClMx4VXReBhT1mt96ixEqJkvDM6wbZSJ-v7nxc3q61JDw3aHL0/s1600/0618hangtime526a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1BseixSP7s_3toczZd9ZKNFaSiYAk6LixSXiW6w284VkUSWVY3X2hTAM79HLkP-yu44g5T9WwZDr_5CmyNqecyT8dtClMx4VXReBhT1mt96ixEqJkvDM6wbZSJ-v7nxc3q61JDw3aHL0/s320/0618hangtime526a.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Γιατί και τώρα υπάρχουν σπουδαίοι παίκτες, ίσως λιγότερο μπασκετικοί από τους παλαιότερους, καθ’ όλα ικανοί όμως να μας προσφέρουν αξέχαστες μονομαχίες. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να ξυπνήσει λίγο και αυτό το αποχαυνωμένο κοινό, που πορώνεται με την κάθε αηδία που του πλασάρουν… Και για να μην σας μπαίνουν ιδέες στο μυαλό, δέχομαι ότι και φέτος το πρωτάθλημα το πήρε η καλύτερη ομάδα. Με διαφορά. Δεν το πήρε όμως με τον τρόπο που έπρεπε. Και αυτό το ξέρουν και οι ίδιοι. Αν το είχαν πάρει όπως αρμόζει σε παίκτες της αξίας του Κόμπε Μπράιαντ, θα είχαν αποδοθεί και οι ανάλογες τιμές. Ποτέ πρωταθλήματα σαν αυτό δεν θα φτάσουν, αλλά ούτε καν θα πλησιάσουν την αίγλη παλαιότερων πρωταθλημάτων. Και ποτέ δεν θα γίνει κάτι τέτοιο εφ’ όσον το μπάσκετ δεν είναι στο επίκεντρο. Όταν αυτοί που πρέπει αντιμετωπίσουν αυτό το σπουδαίο άθλημα που μας έχει προσφέρει τεράστιες συγκινήσεις με σεβασμό, τότε και αυτό θα σεβαστεί με τη σειρά του αυτούς και πάνω από όλους τον κόσμο. Τον κόσμο που πραγματικά ξέρει τι θέλει να βλέπει.</div>Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-57219740381727390042010-06-17T09:58:00.000-07:002010-06-17T17:01:41.993-07:00Έγραψε ιστορία και έκλεισε στόματα!Λοιπόν δεν θα γράψω πολλά σήμερα. Δεν έχω και κουράγιο μετά από τόσα πανηγύρια… Απλά χαίρομαι απίστευτα γιατί σήμερα η Εθνική εκτός από το ότι έγραψε ιστορία, έκλεισε και στόματα. Αν και δέχθηκε ένα αστείο γκολ και μάλιστα πολύ νωρίς (ξανά), κατάφερε και ανασυντάχθηκε και να αντιδράσει ιδανικά.<br />
<br />
Τι τεράστια ψυχικά αποθέματα διαθέτουν αυτοί οι παίκτες! Καλά αυτό το ξέραμε βέβαια. Σήμερα όμως παίξαμε και μπάλα αξιώσεων. Τριάντα τελικές ευκαιρίες είχε η ομάδα. Δεν θυμάμαι να έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο ποτέ. Σίγουρα για… άμπαλοι μια χαρά τα πήγαν. Χάρμα ιδέσθαι ήταν τα παιδιά του Ότο σήμερα. Από πού να ξεκινήσει και που να τελειώσει κανείς. Μέχρι που και πλάκα έκανε με τους ταλαίπωρους Νιγηριανούς ο Σαμαράς στο τέλος. Και φυσικά ένα τεράστιο μπράβο στον μεγάλο Ρεχάγκελ που έκανε εκπληκτικό κοουτσάρισμα, επιμένοντας ως επί το πλείστον στους παίκτες που οι περισσότεροι έκραζαν όλες αυτές τις μέρες. Δεν χρειάζεται να αναλωθώ σε ονόματα. Όλοι τα ξέρετε.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTH4BeY-GO8f2lFcZsXnehN17nJpOLri2LmNz1fZhb7Q0jTgEQlOUl4DFM15GwsyQvmGXq4lcPMtu5xgeQ8K4HYaSfr0y_C2IDecmK10L0okCeiKxcrpWCGI8mvOuglBI9g2CTeFwWDhI/s1600/hellas1_2010_6_17_18_14_53_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTH4BeY-GO8f2lFcZsXnehN17nJpOLri2LmNz1fZhb7Q0jTgEQlOUl4DFM15GwsyQvmGXq4lcPMtu5xgeQ8K4HYaSfr0y_C2IDecmK10L0okCeiKxcrpWCGI8mvOuglBI9g2CTeFwWDhI/s320/hellas1_2010_6_17_18_14_53_b.jpg" /></a></div><br />
Ένα απλό μπράβο είναι λίγο για αυτά τα παιδιά που όχι μόνο έσπασαν μια βαριά αρνητική παράδοση χρόνων, αλλά και κράτησαν ψηλά το ποδοσφαιρικό φρόνημα των Ελλήνων, έστω και αν δεν το αξίζουμε… Τώρα τουλάχιστον ας σταματήσει η μουρμούρα και όλοι μαζί ας ενισχύσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε την ομάδα, η οποία θα δώσει τον υπέρ πάντων αγώνα κόντρα στην σπουδαία Αργεντινή, η οποία σήμερα έδειξε τα δόντια της στους αξιοπρεπείς Νοτιοκορεάτες που σίγουρα- αν και δέχθηκαν τέσσερα γκολ- έδειξαν ότι δεν είναι τυχαία ομάδα.<br />
<br />
Και να μην γίνει βέβαια αυτό που όλοι ονειρευόμαστε, νομίζω ότι η αποστολή της Εθνικής στην Νότια Αφρική χαρακτηρίζεται απόλυτα πετυχημένη. Μην αρχίσουμε τα ίδια σε περίπτωση που χάσουμε από τον Μέσι και την παρέα του. Εκεί είναι που θα ξεφτιλιστούμε ακόμα περισσότερο σαν φίλαθλοι. Προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω αυτή την ομάδα που με δικαίωσε απόλυτα. Και μην αρχίσετε να λέτε εσείς οι κακοπροαίρετοι για κόκκινες και άλλες τέτοιες μπούρδες. Αν βλέπετε έστω και λίγη μπάλα, καταλάβατε πολύ καλά ποια ήταν μακράν η καλύτερη ομάδα σήμερα στο γήπεδο. Και μάλιστα κόντρα σε έναν αντίπαλο που δεν μας ταίριαζε καθόλου ποδοσφαιρικά.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX0r0aPMkihRk3CI_ceCgSfZPTLOo7DraA3PItjeLttaYRA9i8LzoGKGys2K_bFg-E9wFndY8ZhYYrQEk-4O25Wmk0e5U59QHFRGJE5NacNO8rno80TV8ldYIdWyvFqau4tNTY64BVncY/s1600/lal_2010_6_17_18_58_7_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX0r0aPMkihRk3CI_ceCgSfZPTLOo7DraA3PItjeLttaYRA9i8LzoGKGys2K_bFg-E9wFndY8ZhYYrQEk-4O25Wmk0e5U59QHFRGJE5NacNO8rno80TV8ldYIdWyvFqau4tNTY64BVncY/s320/lal_2010_6_17_18_58_7_b.jpg" /></a><br />
<br />
Και να είστε σίγουροι πως μια συγγνώμη έστω και τώρα είναι μεγάλη μαγκιά! Ας είμαστε λοιπόν ενωμένοι την ύστατη αυτή έστω στιγμή και ας αλλάξουμε την στάση με την οποία αντιμετωπίζουμε αυτή την ομάδα κόσμημα για το ελληνικό ποδόσφαιρο… Ας πάρουμε παράδειγμα από το πώς λειτουργούν αυτά τα παιδιά, που κόντρα στην σαπίλα του πρωταθλήματός μας και κάθε κάφρου δίνουν μαθήματα ήθους. Κάτι που είναι πολύ πιο σπουδαίο και από το εσωαγωνιστικό κομμάτι. Και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ!Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-16305383621349169922010-06-16T10:01:00.000-07:002010-06-16T12:59:37.490-07:00Δράση και αντίδραση…Το θέμα των ημερών που συζητείται στους ποδοσφαιρικούς κύκλους δεν είναι άλλο από την συμμετοχή της Εθνικής μας στο Μουντιάλ και πιο συγκεκριμένα το επικείμενο ματς κόντρα στη Νιγηρία αύριο, που θα κρίνει εν πολλοίς και τη μοίρα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στη διοργάνωση. <br />
<br />
Από την ημέρα της ήττας της Ελλάδας από τη Νότια Κορέα στον πρώτο αγώνα του ομίλου έως και σήμερα όμως η κριτική που γίνεται στους παίκτες είναι δριμία και τις περισσότερες φορές κακοπροαίρετη και αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Σίγουρα η εμφάνιση που πραγματοποίησε η Εθνική κόντρα στους Ασιάτες ήταν απογοητευτική, ωστόσο με αφορμή το αποτέλεσμα αυτό βρήκε την ευκαιρία ο… κάθε πικραμένος να βγάλει τη χολή του για τα όσα στραβά έχουν συμβεί όλο αυτό τον καιρό στην ομάδα, κατηγορώντας παίκτες και προπονητή. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3LdPuBwCT3VLc82FzJzkMmr6XcGFrOKwn9XFYNrS-mAeV2e9LSMBhingOYSwQdqBJgZ3mBYrCxfU1lhNx_zhwzSNDj34sY2Ai-Ml0d4skLK7VbasejGf4r7IPnNCrb1t5rPnfXZwhMM8/s1600/hellas-gastone.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3LdPuBwCT3VLc82FzJzkMmr6XcGFrOKwn9XFYNrS-mAeV2e9LSMBhingOYSwQdqBJgZ3mBYrCxfU1lhNx_zhwzSNDj34sY2Ai-Ml0d4skLK7VbasejGf4r7IPnNCrb1t5rPnfXZwhMM8/s320/hellas-gastone.jpg" /></a></div>Και από την άλλη όταν οι διεθνείς μας βγαίνουν και απαντούν- με σεμνότητα και σεβασμό- στα όσα έχουν ακουστεί, δεχόμενοι χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα τα σχόλια όσων μιλούν με καλή πρόθεση, κατακρίνονται αμέσως από την πλειοψηφία του κόσμου γιατί, λέει, οι ποδοσφαιριστές δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν κριτική στην κριτική. Συγγνώμη κύριοι, σε ποια εποχή ζούμε, μήπως έχουμε ακόμα χούντα και δεν το έχω καταλάβει; Μάλλον κάποιοι δεν έχουν αποβάλει αυτή τη νοοτροπία ακόμα από μέσα τους… Θα ήμουν εγώ ποδοσφαιριστής, και μάλιστα ένας από αυτούς τους ήρωες που με έκαναν γνωστό ποδοσφαιρικά σε ολόκληρο των κόσμο, και θα καθόμουν να ακούω την κάθε κουτσή Μαρία να με κριτικάρει μετά από μια στραβή; <br />
<br />
Θέλω να δω τι θα λένε όλοι αυτοί αν αύριο η Εθνική κάνει κανα θαύμα και νικήσει τη Νιγηρία… Το θέμα κύριοι είναι ένα. Να δικαιολογεί ο κάθε ποδοσφαιριστής την συμμετοχή του στη διοργάνωση με την παρουσία του εντός του γηπέδου και σε αυτό πιστεύω ότι συμφωνούμε όλοι. Στον πρώτο αγώνα αυτό σίγουρα δεν έγινε, όμως στην ιδιάζουσα περίπτωση της δικής μας Εθνικής, απέναντι σε κάποια πρόσωπα πρέπει να υπάρχει σεβασμός και να μην πέφτουμε πάνω τους σαν τα κοράκια να τους κατασπαράξουμε. Εκτός αν είστε τόσο άμπαλοι και πριν ξεκινήσει το Μουντιάλ νομίζατε ότι θα πάμε για να το πάρουμε. Δεν βλέπετε τι συμβαίνει σε άλλες χώρες πολύ πιο ανεπτυγμένες από εμάς ποδοσφαιρικά που οι… βεντέτες των ομάδων τους έχουν γράψει όλους προ πολλού και κάνουν ότι θέλουν ότι ώρα θέλουν; Που στο κάτω- κάτω αυτό είναι το μεμπτό και όχι το ότι κάποιος βγήκε και απάντησε σε κάτι που ειπώθηκε για το πρόσωπό του.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2jT_GJE_eiKXMekltsPTIYt319P0O66XKwRxMsQo2B0U5pTdSAeCYVgHWsA6u8svfy0m6cW7gPY175UPS9-MtjGeqkw6bjcfjKPnFzUj-geTPeyJuQo-MYLNbpb-XF8OPw7bkXSc1xXc/s1600/ethnikiomada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2jT_GJE_eiKXMekltsPTIYt319P0O66XKwRxMsQo2B0U5pTdSAeCYVgHWsA6u8svfy0m6cW7gPY175UPS9-MtjGeqkw6bjcfjKPnFzUj-geTPeyJuQo-MYLNbpb-XF8OPw7bkXSc1xXc/s320/ethnikiomada.jpg" /></a></div><br />
Το λέω λοιπόν για ακόμα μια φορά. Ας σταματήσουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας και ας περιμένουμε να δούμε πως στο καλό θα καταλήξει αυτή η προσπάθεια της Εθνικής μας και ας κάνουμε μετά την κριτική μας. Ούτως ή άλλως για πολλούς το πλήρωμα του χρόνου στην Εθνική έχει περάσει και μετά το τέλος του Μουντιάλ πολλά θα αλλάξουν σε αυτή την ομάδα. Ας μην χαλάμε για ψήλου πήδημα τις καρδιές μας και πάνω από όλα ας μην είμαστε αχάριστοι απέναντι σε ανθρώπους- ποδοσφαιρικούς ήρωες. Ευχαριστηθείτε το και εσείς όσο γίνεται χωρίς πολλά λόγια, για να προσπαθήσουν και αυτοί να συνεχίσουν απερίσπαστοι την δουλεία τους. Έτσι πάει, δράση-αντίδραση…Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-32644097981199435052010-06-15T07:32:00.001-07:002010-06-15T09:47:13.606-07:00Ή το’ χεις ή δεν το’ χεις…<meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 11" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 11" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CUsers%5Cuser%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><style>
<!--
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: 16pt;"></span><o:p></o:p>Απόψε είναι η ώρα της Βραζιλίας στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής και οι απανταχού φίλοι του ποδοσφαίρου κάνουν τον σταυρό τους που έφτασε- επιτέλους- η στιγμή να δουν λίγη καλή «μπάλα» σε αυτή τη διοργάνωση. </div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Η «σελεσάο» αντιμετωπίζει βέβαια μια από τις πιο αδύναμες ομάδες του τουρνουά, ωστόσο δεν είναι αυτό που έχει την μεγαλύτερη σημασία. Βοηθάει βέβαια στο γεγονός να δούμε από τους αστέρες των Λατινοαμερικάνων πολλές όμορφες ενέργειες, όμως πόσες φορές δεν έχουμε δει ανάλογο θέαμα από την πιο εντυπωσιακή εθνική του κόσμου απέναντι σε ομάδες πολύ μεγαλύτερης δυναμικότητας. Θα έλεγα ότι η Βραζιλία ακόμα και στην χειρότερη στιγμή της μπορεί να σου προσφέρει αυτό για το οποίο το ποδόσφαιρο έχει περίοπτη θέση σε σχέση με τα υπόλοιπα σπορ. Αυτό άλλωστε την κάνει και την πιο δημοφιλή ομάδα του κόσμου και ακόμα και όταν παίζει η δική σου εθνική ομάδα κόντρα στην Βραζιλία, δεν στενοχωριέσαι τόσο πολύ όσο άλλες φορές, βλέποντας τους πεντάκις παγκόσμιους πρωταθλητές να κάνουν «πάρτυ» μέσα στο γήπεδο και βάζουν το ένα γκολ πίσω από το άλλο…</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCN6qd8CUfJzM6OTrhklxzfY-elQNTh6H82NOrsvEwuuvJfVjN2LHJ8LfQ1vnh8uhyphenhyphenJ6MMKoZQAd_bbAb53l-zKf6NRJmKhe6JDWNSGQaawdejArLwtMh3PnZzyb1BmLaQAsoDNUkVjn0/s1600/2006-06-27-brazil-in.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCN6qd8CUfJzM6OTrhklxzfY-elQNTh6H82NOrsvEwuuvJfVjN2LHJ8LfQ1vnh8uhyphenhyphenJ6MMKoZQAd_bbAb53l-zKf6NRJmKhe6JDWNSGQaawdejArLwtMh3PnZzyb1BmLaQAsoDNUkVjn0/s320/2006-06-27-brazil-in.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal">Το πιο σπουδαίο απ’ όλα όμως πιστεύω ότι είναι το γεγονός ότι αυτή η ομάδα δεν έχει καμία σκοπιμότητα στο παιχνίδι της. Ακόμα και απέναντι στην πιο σκληροτράχηλη αντίπαλο, οι «καριόκας» έχουν ως προτεραιότητά τους, να διασκεδάσουν μέσα στο παιχνίδι και αυτό φαίνεται και δίνει χαρά σε όλους τους φίλους τους ανά τον κόσμο. Αυτό είναι που εκτιμά ο κόσμος και περιμένει με ανυπομονησία κάθε φορά να δει την «σελεσάο» να παίζει. Σε καιρούς μάλιστα που η ατομική πρωτοβουλία και η έμπνευση σπανίζει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, η Βραζιλία είναι μια όαση θεάματος. Θαρρείς πως αυτός ο λαός γεννιέται και αναπνέει για να παίζει ποδόσφαιρο. Λες και έχει μείνει σε μια άλλη εποχή, όπως τότε που οι όλοι αντιμετώπιζαν το ποδόσφαιρο πιο ρομαντικά και δεν τους ενδιέφερε τόσο πολύ το αποτέλεσμα, αλλά το όμορφο θέαμα…</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjheTFJrIP9Tobz62v_IYHaq7iE12SSXvDcXobZLhdssdQyL6PwnyRUXFMwJGJLV99-Nq4xUfdMjgkFu0wWBYpLWobmNKtzgFtVyQ67BMnDC1ruDSLiQbdfOJMlXJj9NLDjtZJn1y9JiXY/s1600/article-0-00510C8000000258-110_468x364.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjheTFJrIP9Tobz62v_IYHaq7iE12SSXvDcXobZLhdssdQyL6PwnyRUXFMwJGJLV99-Nq4xUfdMjgkFu0wWBYpLWobmNKtzgFtVyQ67BMnDC1ruDSLiQbdfOJMlXJj9NLDjtZJn1y9JiXY/s320/article-0-00510C8000000258-110_468x364.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Κόντρα στην Εθνική Βραζιλίας κάθε σύγχρονο σύστημα πάει… περίπατο. Αν δεν φτύσεις «αίμα» μέσα στο γήπεδο δεν πρόκειται να την νικήσεις. Και αυτό το ξέρει ο κόσμος. Το ξέρουν όλοι. Για αυτό είναι και η μόνη ομάδα σε εθνικό επίπεδο που γεμίζει τα γήπεδα. Σε μια εποχή που ο επαγγελματισμός έχει απλώσει παντού τα «πλοκάμια» του- και στο ποδόσφαιρο εδώ και πολύ καιρό-, οι βραζιλιάνοι παίκτες μπαίνουν στο γήπεδο και δίνουν την δική τους ξεχωριστή παράσταση και ενίοτε γελάνε κιόλας γιατί ξέρουν ότι είναι μάγκες και αντιστέκονται με πείσμα στις τάσεις της εποχής. Ούτε καν το «αντίπαλον δέος», η Αργεντινή δεν έχει καταφέρει να το πετύχει αυτό παρά το ότι βγάζει τον έναν παιχταρά μετά τον άλλο. Πάντα έχουν ως πρώτο στόχο το θετικό αποτέλεσμα και πολλές φορές όταν δεν το παίρνουν, το… γυρνάνε στο μποξ. </div><div class="MsoNormal"><br />
</div><span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12pt;">Η ομάδα αυτή αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση. Κάθε της αγώνας είναι και ένα σεμινάριο. Και αυτό δεν περιορίζεται μόνο στον χώρο του ποδοσφαίρου. Κάθε εμφάνιση της Βραζιλίας είναι ένα μάθημα προς όλους, ώστε να διδαχτούμε πως αν θέλουμε μπορούμε να καταφέρουμε πολλά όμορφα πράγματα, ενάντια στους καιρούς μας, όπου έχει σχεδόν εξαλειφθεί κάθε δημιουργική προσπάθεια. Ένα μάθημα πως αν αγαπάμε αυτό που κάνουμε και χρησιμοποιούμε σωστά το μυαλό μας μπορούμε να πετύχουμε φανταστικά πράγματα. Ακόμα και αν δεν έχουμε γεννηθεί με αυτό το χάρισμα, σίγουρα αξίζει να προσπαθήσουμε για το καλύτερο. Ας βάλουμε λίγη σάμπα στη ζωή μας... Προς το παρόν καλή διασκέδαση με τους "χορευτές" της "σελεσάο"Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-76993797363421209112010-06-14T10:32:00.000-07:002010-06-14T10:32:29.208-07:00Βουβουζέλα: Το… ξεκαρδιστικά σπαστικό φετίχ του ΜουντιάλΠραγματικά αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στην ΦΙΦΑ για τη σημερινή της απόφαση να επιτρέψει στους φιλάθλους της Νότιας Αφρικής να χρησιμοποιούν και για το υπόλοιπο του Μουντιάλ τις βουβουζέλες. <br />
<br />
Ξέρω ότι οι περισσότεροι θα σπεύσετε να πείτε ότι είμαι τρελός με αυτά που γράφω και ότι ίσως το κάνω από αντίδραση προς την πλειοψηφία… Και εγώ όταν πρωτοάκουσα τις χιλιάδες βουβουζέλες των Νοτιοαφρικανών στο πρόσφατο Κύπελλο Συνομοσποδιών να βγάζουν αυτόν τον εκνευριστικό ήχο ήθελα να σπάσω την τηλεόρασή μου. Ωστόσο κατάλαβα ότι έπρεπε να συμβιβαστώ με αυτή την κατάσταση γιατί δεν μπορούσα να κάτι για να το αλλάξω. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHD-AotPK_s4ZcMrJlbuxJNg-BvMIq6oDV6MPE52qLl1E36uY7etnpLpGe1KIsOjcW6nZARxNEDfmGxpQre64BCrBIPfuG4on9-MB_C7ejHyhJK3h1fWDfHwjXvMfb7_831gQ89FKX4m0/s1600/South-African-boys-blow-t-006.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHD-AotPK_s4ZcMrJlbuxJNg-BvMIq6oDV6MPE52qLl1E36uY7etnpLpGe1KIsOjcW6nZARxNEDfmGxpQre64BCrBIPfuG4on9-MB_C7ejHyhJK3h1fWDfHwjXvMfb7_831gQ89FKX4m0/s320/South-African-boys-blow-t-006.jpg" /></a></div>Όλο αυτό το σκηνικό, με τις βουβουζέλες να καλύπτουν κάθε άλλο ήχο μέσα στο γήπεδο είναι σίγουρα κάτι πρωτόγνωρο για τον περισσότερο κόσμο, σε ενοχλητικό βαθμό. Δεν σου επιτρέπει να ακούσεις τις οποιεσδήποτε ιαχές των φιλάθλων, ενώ ακόμα και όταν μπαίνει κάποιο γκολ σου φαίνεται σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Όμως θα πρέπει να σεβαστούμε ότι πρόκειται για ένα ποδοσφαιρικό έθιμο της διοργανώτριας χώρας. Πρέπει να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα των άλλων και να μην προσπαθούμε να βρούμε μέσα για να την καταπολεμήσουμε. Σίγουρα είναι δύσκολο για πολλούς να κάνουν τη δουλειά τους μέσα στο γήπεδο υπό τον ασταμάτητο και εκκωφαντικό ήχο της βουβουζέλας, ωστόσο πρέπει να το αντιμετωπίσουν. Τουλάχιστον δεν είναι μονόπλευρη η «ζημιά», οπότε δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αδικία. Η πρόκληση για όλους λοιπόν είναι να βρουν τα… ψυχικά αποθέματα να το ξεπεράσουν γιατί ούτως ή άλλως όλοι αυτοί που σφυρίζουν με τις βουβουζέλες είναι και αυτοί που γεμίζουν τα γήπεδα και τους δίνουν υπόσταση… Και αντί αυτοί να εξαγριωθούν- που έχουν κάθε δικαίωμα άλλωστε-με τον πόλεμο που γίνεται κατά των βουβουζέλων, το μόνο που κάνουν είναι να τα ακούνε όλα αυτά και να γελάνε. Για να έρθετε στη θέση τους, σκεφτείτε πως θα ήταν να απαγόρευαν σε σας κάτι το οποίο είναι πλέον έθιμο στην χώρα σας. Σκεφτείτε μάλιστα ότι αυτό το κάνουν ξένοι… Αν ένας ξένος ερχόταν σε μια ελληνική ταβέρνα και ζήταγε να καταργηθεί το τζατζίκι επειδή όποιος το τρώει μυρίζει και γίνεται ενοχλητικός πως θα σας φαινόταν;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI6ezLlVMYr8UYE8hW6vLIEULrmTza_guM5pn3mhwq_9_hqKid3Fxq0zjK-IboWbdL4hz2v9OcQ1N_-46oBYTC3ffXXtQK4dJIzMhXHuozGobK9-3JvTHR-HACeUpxde-jLhgNtQ-kJPY/s1600/vuvuzela.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI6ezLlVMYr8UYE8hW6vLIEULrmTza_guM5pn3mhwq_9_hqKid3Fxq0zjK-IboWbdL4hz2v9OcQ1N_-46oBYTC3ffXXtQK4dJIzMhXHuozGobK9-3JvTHR-HACeUpxde-jLhgNtQ-kJPY/s320/vuvuzela.jpg" /></a></div><br />
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι μας να προσαρμοστούμε με αυτή τη νέα για όλους κατάσταση και να συνηθίσουμε αυτό τον κατά γενική ομολογία «σπαστικό» ήχο γιατί μετά και την απόφαση της ΦΙΦΑ, θα μας… συντροφεύει μέχρι και τον μεγάλο τελικό του Μουντιάλ. Και να δείτε κιόλας που με τον καιρό θα το συνηθίσετε- όπως συνέβη και με τον υποφαινόμενο- και ότι με τη νέα αγωνιστική χρονιά όλο και καμιά ξέμπαρκη βουβουζέλα που θα φέρουν οι φίλοι της Εθνικής από τα γήπεδα της Νότιας Αφρικής, θα κάνει την εμφάνισή της στα ελληνικά γήπεδα… Έτσι κι αλλιώς όλα μια συνήθεια είναι!Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-40004143490752936912010-06-13T10:17:00.000-07:002010-06-13T10:17:35.902-07:00Ημέρες και έργα του Ότο Ρεχάγκελ...Αναμφίβολα ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα που έχουν περάσει ποτέ από το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ο Ότο Ρεχάγκελ, ο προπονητής που οδήγησε την <br />
Εθνική Ελλάδος στην μεγαλύτερη επιτυχία που έχει να επιδείξει σε συλλογικό επίπεδο ο ελληνικός αθλητισμός, την κατάκτηση του Euro το 2004. <br />
<br />
Ο «άθλος» εκείνος που πέτυχε ο Γερμανός μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά που απαρτίζανε τότε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, έκανε όχι μόνο τους Έλληνες, αλλά και όλη την υφήλιο να παραμιλά. Ευθύς αμέσως, οι δημοσιογράφοι έσπευσαν να παρομοιάσουν τον Ρεχάγκελ με σύγχρονο Ηρακλή και με αρχαίο Έλληνα θεό. Όλοι οι Έλληνες τον ένιωσαν σαν ποδοσφαιρικό τους «πατέρα». Έκτοτε ο Ότο οδήγησε την Εθνική σε άλλη μια τελική φάση σε Euro το 2008, αλλά και σε αυτή του τρέχοντος Μουντιάλ, επιτυχία που είχαμε να ζήσουμε από το 1994. Μόνο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 απέτυχε να την οδηγήσει. Σίγουρα επιτεύγματα σαν αυτά μόνο οι κορυφαίες Εθνικές ομάδες του κόσμου έχουν την ευκαιρία να τα απολαμβάνουν με τέτοια συνέπεια. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς πόσο σπουδαίο πράγμα είναι να τα πετυχαίνει κανείς αυτά με μια ομάδα που μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90 ήταν αμελητέα ποσότητα στο παγκόσμιο στερέωμα. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtTihNCUNtxh7mEdLeghqKmhE7DgpqSyKjmJ3Ou1Z1lNbfQUwRf7JF53_7Mp_xm2omVWpu3IJa2rfV63EBAuvcgoSNA1B_Zd8xys1fQFMx33sYTWxCURmz8k-90O0jxlTm66YP0pF4Xtw/s1600/sp1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtTihNCUNtxh7mEdLeghqKmhE7DgpqSyKjmJ3Ou1Z1lNbfQUwRf7JF53_7Mp_xm2omVWpu3IJa2rfV63EBAuvcgoSNA1B_Zd8xys1fQFMx33sYTWxCURmz8k-90O0jxlTm66YP0pF4Xtw/s320/sp1.jpg" /></a></div>Κι όμως η αρνητική κριτική που έχει δεχτεί ο Ότο Ρεχάγκελ από το 2004 και έπειτα από το ελληνικό κοινό είναι άνευ προηγουμένου. Τόσο καυστικά σχόλια δεν έχουν ακούσει ούτε οι προκάτοχοί του, οι οποίοι δεν είχαν πετύχει και απολύτως τίποτα με την «γαλανόλευκη». Κριτική για την τακτική, για τις επιλογές παικτών και ότι άλλο πιθανό μπορούσε να σκεφτεί κανείς. Η πλειοψηφία των Ελλήνων ζητάει χρόνια τώρα την απομάκρυνσή του από τον πάγκο της Εθνικής. Εγώ μπορώ να δεχτώ ότι ο Ρεχάγκελ από άποψη στρατηγικής και διαχείρισης του έμψυχου υλικού έχει κάνει τραγικά λάθη. Είναι όμως δικαιολογημένη όλη αυτή η κριτική, που αν μη τι άλλο δείχνει μεγάλη εμπάθεια προς το πρόσωπό του; <br />
<br />
Για να δώσουμε απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να κάνουμε μια γρήγορη ανασκόπηση στα όσα έχει κάνει για αυτή την ομάδα ο Ρεχάγκελ, κατά τη διάρκεια της θητείας του στον πάγκο της. Ο «Ρεχακλής» λοιπόν ήρθε στην Εθνική, το καλοκαίρι του 2001 ως αντικαταστάτης του Βασίλη Δανιήλ και εν μέσω μιας χαμένης ουσιαστικά για την χώρα μας, προκριματική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Τότε, κάθε ποδοσφαιριστής αντιμετώπιζε την Εθνική ως μια ευκαιρία να κάνει το κομμάτι του, ως μια ακόμα ευκαιρία να διεκδικήσει μια καλή μεταγραφή. Όσοι καλούνταν στην ομάδα αμέσως αποκτούσαν μια νοοτροπία «βεντέτας». Εγώ είμαι και άλλος δεν είναι. Και φυσικά όλα αυτά γίνονταν με το αζημίωτο... Μέχρι τότε έβλεπες έντεκα παίκτες να κάνουν ότι τους κατέβει μέσα στο γήπεδο και μόνο σε ομάδα δεν παρέπεμπε το θέαμα που παρακολουθούσαμε. Αυτό το είχε καταλάβει πολύ καλά και ο κόσμος για αυτό το ενδιαφέρον των Ελλήνων για την Εθνική ήταν από πολύ μικρό, έως ελάχιστο. Επί των ημερών του Ρεχάγκελ στην τεχνική ηγεσία όλα αυτά έχουν αλλάξει. Οι ποδοσφαιριστές παρακαλούν να αγωνιστούν για αυτή την ομάδα και όσοι αγωνίζονται για αυτή βάζουν πάνω από όλα το συλλογικό συμφέρον. Για αυτό και αυτή η ομάδα έχει γίνει πλέον «οικογένεια». Όπως σε κάθε οικογένεια βέβαια και σε αυτή υπάρχουν προβλήματα. Ωστόσο, το σημαντικό είναι ότι ο Γερμανός τεχνικός κατάφερε να φτιάξει ένα υγειές σύστημα λειτουργίας εντός της ομάδας και αυτό είναι σίγουρα το μεγαλύτερο κέρδος που αποκομίσαμε από την παρουσία του Ρεχάγκελ στην Εθνική. Και αυτό λίγοι προπονητές στον κόσμο έχουν την ικανότητα να το κάνουν. Μάλιστα, ο Ρεχάγκελ τα τελευταία χρόνια προσπάθησε να «μάθει» και μπάλα στους Έλληνες ποδοσφαιριστές, ώστε να πάψουν να παίζουν πια το απαρχαιωμένο «ταμπούρι» και να προσπαθούν πλέον να χτυπάνε στα ίσα τα παιχνίδια, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Δεν ξέρω πόσοι το έχουν παρατηρήσει αυτό. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη και λογικό είναι να γίνουν λάθη. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr4902JDQD7JQIsh0Shn02XJkKkKAe73ta1xsJSbneWFQv_hVDdHiPG4YMKGeAao_Zeg5P60t9nT3LMlQDNy23KaAiF6yrArzBSOiAssvtyvyF4bzHl9EY7QmKZWQ9x7pHBovLLWMB_Ts/s1600/_47919731_greece.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr4902JDQD7JQIsh0Shn02XJkKkKAe73ta1xsJSbneWFQv_hVDdHiPG4YMKGeAao_Zeg5P60t9nT3LMlQDNy23KaAiF6yrArzBSOiAssvtyvyF4bzHl9EY7QmKZWQ9x7pHBovLLWMB_Ts/s320/_47919731_greece.jpg" /></a></div>Λάθη σε όλους τους τομείς. Τα οποία βέβαια ο Ρεχάγκελ να είστε σίγουροι ότι είναι ο πρώτος που τα καταλαβαίνει, εκτός αν νομίζεται ότι ξέρετε καλύτερα το ποδόσφαιρο από αυτόν… Ωστόσο αυτά τα λάθη μπροστά στα όσα έχει προσφέρει ο Ότο μοιάζουν σαν βότσαλα στον ωκεανό. Δυστυχώς για αυτόν όμως, αυτά είναι που φαίνονται πιο καθαρά και γίνονται ευκολότερα αντιληπτά από τον κόσμο. Ίσως για αυτά μπορεί να φταίει και το ότι τα χρόνια περνάνε για τον Γερμανό, τα αντανακλαστικά μειώνονται και λογικά μετά από τόσα χρόνια έρχεται και ο κορεσμός. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι σε αυτή την περίπτωση το λάθος δεν είναι του Ρεχάγκελ, αλλά της ΕΠΟ, η οποία δεν τον προστάτεψε και αντί να τον αποδεσμεύσει ως θριαμβευτή, τον κράτησε, αφήνοντάς τον, στην μοίρα του, πλέον αρνητικά φορτισμένου απέναντί του, ελληνικού κοινού. <br />
<br />
Πλέον είναι σίγουρο πως οι αγώνες τις Εθνικής σε αυτό το Μουντιάλ είναι και οι τελευταίοι του Γερμανού στον ελληνικό πάγκο. Ότι ήταν να ακούσει το άκουσε. Ωστόσο η άποψη του κόσμου για αυτόν επιβάλλεται να αποκατασταθεί. Θα πρέπει όλη να καταλάβουν ότι η κληρονομιά που άφησε ο Ότο στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι τεράστια και οφείλουμε να την προστατέψουμε και να την συνεχίσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι το πλήρωμα του χρόνου θα αποκαταστήσει το όνομα του Γερμανού στις συνειδήσεις όλων. Ότι και να είναι ο Ρεχάγκελ για τον καθένα μας όμως, το σίγουρο είναι ότι θα παραμείνει για πολύ καιρό ακόμα ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου και όχι μόνο.Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-342815698765976473.post-72236754142902602932010-06-12T07:23:00.000-07:002010-06-12T09:21:29.923-07:00Έμεινε στο απόλυτο μηδέν..Κρίμα!Κρίμα!Κρίμα! Δεν μπορούσε να ξεκινήσει με χειρότερο τρόπο τις υποχρεώσεις της στο Μουντιάλ, η Εθνική Ελλάδος. Και το πιο λυπηρό δεν είναι το γεγονός ότι χάσαμε από μια ομάδα, όπως η Νότια Κορέα, η οποία ήταν στα μέτρα μας, αλλά ότι κανείς από τους παίκτες δεν προσπάθησε όσο πραγματικά μπορούσε. Όλο το πάθος των παικτών έμεινε μάλλον στον όρκο νίκης που έδωσαν πριν από την έναρξη του αγώνα, γιατί από τη στιγμή που σφύριξε ο διαιτητής οι διεθνείς έδειχναν να βρίσκονται σε άλλο γήπεδο. Από κει και πέρα τι να συζητήσουμε για τακτικές και συστήματα. Ο καθένας λέει τα δικά του. Η ουσία του πράγματος όμως είναι μία. Η Εθνική ήταν πολύ κατώτερη των προσδοκιών και μάλιστα έδειξε ένα πρόσωπο που θύμισε... πολύ παλιές εποχές...<br />
<br />
<span id="goog_173686946"></span><span id="goog_173686947"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlSYz15FUFmPgTb8NITJh79uopf902a55wbCEQ93o1wdxWMBFhLtQIch1-jU58mwSpFxYLOGvt7PjJoeREnmlK_6LsYgha4V-yccrorHUl6Whyqf1g7gJDHs8Q_sW22xQx0s7XMFPbB8I/s1600/165259.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlSYz15FUFmPgTb8NITJh79uopf902a55wbCEQ93o1wdxWMBFhLtQIch1-jU58mwSpFxYLOGvt7PjJoeREnmlK_6LsYgha4V-yccrorHUl6Whyqf1g7gJDHs8Q_sW22xQx0s7XMFPbB8I/s320/165259.jpg" /></a></div><br />
Για άλλο έναν αγώνα σε Μουντιάλ λοιπόν η Ελλάδα έμεινε στο απόλυτο μηδέν. Ούτε βαθμό κατάφερε να πάρει, ούτε γκολ να σημειώσει. Μαζί με άλλο ένα μηδενικό για την σημερινή εμφάνιση, έχουμε… μηδέν εις το πηλίκο. Είναι πολύ νωρίς όμως ακόμα για να αρχίσουμε τις μιζέριες. Τα πράγματα δεν είναι ευοίωνα για την Εθνική, όμως όσο ζει κανείς ελπίζει… Όλα τα παιδιά λοιπόν θα πρέπει να παραμείνουν προσηλωμένα στον στόχο τους και να προσπαθήσουν στα δύο επόμενα ματς να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν, αρχίζοντας πρώτα από την βελτίωση της αγωνιστικής τους εικόνας. Έτσι θα έρθουν και τα γκολ που είναι και η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου. Αν προσπαθήσουν να απολαύσουν κιόλας αυτή τη γιορτή του ποδοσφαίρου, ίσως καταφέρουν να αποδώσουν καλύτερα εντός γηπέδου. Ούτως ή άλλως, πιστεύω ότι πιο ανησυχιτικό είναι το γεγονός ότι δεν υπήρχε στην ομάδα πάθος για τη νίκη, παρά τα όποια λάθη σε επίπεδο τακτικής. Γιατί δε νομίζω ότι κάποιος από τους Έλληνες παίκτες σήμερα ευχαριστήθηκε το ματς κόντρα στην Ν. Κορέα. Και αυτό βέβαια είχε αντίκτυπο και σε όσους παρακολούθησαν από την τηλεόραση το παιχνίδι. Όταν βλέπεις εκνευρισμένους τους παίκτες τις ομάδας σου, λογικό είναι να επηρεαστείς και εσύ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSfHvV5_24zYQ0l3x-7m25K3R9cE5uhhf_yCYBpY62Llkyr1uezkHDdFLeJQdJ-GjFI6k4YwtNi-Osd9sWgxniVW74pgqkdcgDDISC2VJScNoporLe-HFfJt9RDcr1HFWMXDCblEhvY7A/s1600/89f971d5e410731f63ca7c9331fe12f9_L.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSfHvV5_24zYQ0l3x-7m25K3R9cE5uhhf_yCYBpY62Llkyr1uezkHDdFLeJQdJ-GjFI6k4YwtNi-Osd9sWgxniVW74pgqkdcgDDISC2VJScNoporLe-HFfJt9RDcr1HFWMXDCblEhvY7A/s320/89f971d5e410731f63ca7c9331fe12f9_L.jpg" /></a></div><br />
Τέλος πάντων, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε όλοι μας είναι να ξεχάσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το συγκεκριμένο ματς και να προσπαθήσουμε να δούμε τη συνέχεια με όσο μεγαλύτερη αισιοδοξία γίνεται. Αυτή είναι η μαγκιά και η πρόκληση. Αν αφήσουμε αυτό το άσχημο παιχνίδι να μας επηρεάσει, τότε σίγουρα το χάσαμε το στοίχημα. Η πιο εύκολη λύση άλλωστε είναι να αρχίσουμε τα επικριτικά σχόλια προς κάθε κατεύθυνση. Αυτό που πρέπει όμως να κάνουμε εμείς από την πλευρά μας είναι να στείλουμε τις θερμότερες ευχές μας στην… τιμημένη μας Εθνική και να περιμένουμε την αντίδραση του Ότο Ρεχάγκελ και των παικτών του. Θέλω να πιστεύω ότι δεν μπορεί να επαναληφθεί μια τόσο κακή εμφάνιση όσο η σημερινή. Ας δείξουμε λοιπόν εμπιστοσύνη στα παιδιά που βρίσκονται στη Νότια Αφρική και ας αφήσουμε το… ταμείο για μετά το τέλος της πορείας μας στην διοργάνωση… Προς το παρόν, μεσολαβούν πολλοί ακόμα αγώνες μέχρι τον δικό μας κόντρα στη Νιγηρία. Ας δούμε λίγο πως αντιμετωπίζουν και οι υπόλοιπες χώρες το ποδόσφαιρο σε μια διοργάνωση όπως το Μουντιάλ…Μάνος Παπαδάκηςhttp://www.blogger.com/profile/14807592648118069303noreply@blogger.com3